ความมีวินัย : โคลงสี่สุภาพ
๑. ถึงเป็นคราข้างขึ้น...................ก็ตาม
เมฆหม่นพหลลาม......................รอบฟ้า
คืนค่ำมีแค่ความ.........................มืดสนิท
สู่นิทรชีวิตว้า.............................อ่อนล้าแรงเลือน
ฯ(นิทร[นิด]=นอน)
๒. เสียงฝนค่อยเคลื่อนใกล้............เข้ามา
กลับปลุกดวงอุรา........................ตื่นเต้น
กระทั่งกระทบหลังคา...................ดังกึก
ใจคึกคักจักเค้น...........................สติคล้อยคืนครัน
ฯ
๓. สำนึกสำเหนียกห้าม..................วิญญาณ์
ควรนอนหลับนิทรา.......................ได้แล้ว
ไม่ใช่กาลจะมา............................ใจตื่น
ขืนบ่นอนบ่แคล้ว..........................พรุ่งนี้เสียงาน
ฯ
๔. วินัยคือสิ่งต้อง..........................รักษา
ประโยชน์ยังชีวา...........................เจริญให้
ลดความวุ่นวายพา.........................สงบสุข
ทรัพยาถูกจัด-ใช้...........................อย่างไร้สูญเสีย
ฯ
๕. วินัยช่วยสรรค์สร้าง......................กำลัง
ฟันฝ่าอุปสรรคยัง...........................หมายเป้า
มุ่งไปสู่ความหวัง............................(ความ)สำเร็จ
สมดั่งเจตนาเฝ้า.............................ใฝ่คว้าคำนึง
ฯ
๖. วินัยพาผ่านพ้น...........................ปัญหา
เป็นธรรมะจริยา..............................เบื้องต้น
ฆราวาส-ศาสนา.............................(ล้วน)มีกฎ
กำหนดสมาชิกด้น...........................สอดคล้องเคียงกัน
ฯ
๗. วินัยใครขาดต้อง.........................ตกระกำ
ชีวิตวุ่นวายทำ................................เดือดร้อน
มักง่ายกลายกลับตรำ.......................ลำบาก
ยุ่งยากอุปสรรคย้อน.........................ยากแค้นลำเค็ญเคือง
ฯ
๑๑ ตุลาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น