บัวพ้นน้ำ : โคลงสี่สุภาพ
๑. วรรษายามยังห้วย..................ระหาน(วรรษา=ฤดูฝน)
แปลงเปลี่ยนปันกันดาร...............เหือดแห้ง
เป็นมหาชลธาร.........................ไหลเอ่อ
เท้อทุ่งนาบ่าแกล้ง-...................กลั่นให้สัยสง
?(สัยสง=สงสัย)
๒. บงกชบงการก้าน....................กอใบ(บงกช=บัว)
ยืดยาวเท่าชลาลัย......................ผิวพ้น
ดอกตูมซุ่มตามไตร.....................ผุดโผล่
โอ่บานสะคราญท้น.....................แดดท้าภมรถวาย
ฯ
๓.
ดอกบัวอยู่ใต้น้ำ......................เนืองนอง
โคลนขุ่นคล่ำลำคลอง.................แวดล้อม
ปูปลาเต่าหอยผอง......................กินกัด
เป็นเหยื่อสัตว์พยาธิห้อม...............ห่างไร้ประไพแสง
ฯ
๔. โลกีย์แลดั่งน้ำ........................ลำธาร
บงกชกับนฤมาน.........................เปรียบได้(นฤ-=คน)
วิมุตติดุจบัวบาน..........................บังเกิด
ประเสริฐแสงสูรย์ไซร้...................หมายด้วยวิชชา
ฯ
๕. โลกาคติส้อง...........................อกุศล
เจนจ่อมทุจริตคน.........................เกิดคุ้น
กิเลสตัณหาดล............................กรรมกิจ
ชีวิตชิดโฉดลุ้น............................ดี/ร้ายโชคชะตา
ฯ
๖. อวิชชามนาล้น..........................มลทิน
โง่เขลาเมามัวจินต์........................หม่นไหม้
ทุกข์เข็ญคร่อมชีวิน.......................เคืองขัด
คงสัตว์สมบัติให้...........................ไม่รู้ชั่ว/ดี
ฯ
๗. ดวงฤดีใดหลุดพ้น......................ตัณหา
ปราบกิเลสมารยา..........................ชั่วร้าย
หยุดกรรมบาปหยาบหนา.................สุจริต
ชีวิตพิสิฐคล้าย..............................บัวพ้นชลสินธุ์
ฯ(พิสิฐ=ประเสริฐ)
๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น