คนดี..มั่นคงในความดี : กาพย์ฉบัง ๑๖

คนดี..มั่นคงในความดี : กาพย์ฉบัง ๑๖

๏    รงรองผ่องพรรณกรรณิการ์............สวยสะดุดตา(รงรอง=งดงาม)

ท่ามกลางไพรพนาป่าสณฑ์

๏    ต่างรูปต่างสีพิมล............พร่างพรูสุวคนธ์

พรวนพลภุมรินบินแรม(พรวน=กลุ่ม)

๏    ต่างเบ่งต่างบานคราญแย้ม............แทรกยอดสอดแซม

แต่งแต้มพงพีจิรกาล(จิรกาล=เวลาช้านาน)

๏    มิได้ใคร่แสวงแข่งขาน..............มินำพาพาน

ไพรสาณฑ์พันธุ์พฤกษ์ดอกไร้

๏    เปรียบเสมือนคนดีมีใจ.............รักดี อดิศัย

ทำดีมิใฝ่ใจสน

๏    แม้สังคมสั่งสมคน.............ชั่วมานชาญมล

(คนดี)หาจนใจไคลความดี

๏    แม้คนสรรพพร้อมอัปรีย์..............เพื่อตนได้ดี

(คนดี)หามีศีลธรรม์สั่นคลอน

๏    ดีงามล้ำค่าดุจ อมร...............โศภินทินกร(อมร=ไม่เสื่อมสูญ,โศภิน=งาม)

บวรสวัสดิ์นิรัติศัย(นิรัติศัย=ประเสริฐอย่างยิ่ง)

๏    ศรัทธากุศลธรรมอำไพ..............ธรเที่ยงเกรียงไกร(ธร=การรักษาไว้)

มิแปลงเปลี่ยนไปประลัยเอย ฯ(ประลัย=ความย่อยยับไป)

๓๑ ตุลาคม ๒๕๕๖

พ่อแม่จ๋า อย่าตีหนู : โคลงสี่สุภาพ

พ่อแม่จ๋า อย่าตีหนู : โคลงสี่สุภาพ

๑. หนูเป็นแค่เด็กน้อย..................ตาดำๆ

เพิ่งพูดไม่กี่คำ...........................หัดได้

เดินยังค่ำหัวคะมำ......................เตาะแตะ

พ่อแม่อย่าคาดให้......................เก่งกล้าเกินวัย ฯ

๒. ความอยากเห็นอยากรู้.............โลกา

คิดใคร่เห็นกับตา........................จับรื้อ

ข้าวของพังเพ พา.......................โดนด่า

แตกหักเสียหายดื้อ......................แม่ซ้ำพ่อตี ฯ

๓. เด็กเล็กเมื่อไม่ได้.....................ดั่งใจ

เอาปัญญาจากไหน......................ไขแก้ ?

มีปากแผดเสียงไป.......................ชลเนตร ไหลนอง

พ่อแม่เติบใหญ่แท้.......................ตอบด้วยตีไฉน ?

๔. การเล่น=สิ่งเลิศล้ำ....................ความสุข

เด็กย่อมรักการสนุก.......................เท่านั้น

กิน-นอน-อาบน้ำ ฯลฯ ขลุก.............ขอเล่น

ใยจึ่งคอยบีบคั้น............................เด็กต้องตามใจ ฯ

๕. พ่อแม่ต่างโตแล้ว......................ควรคะนึง

รังแกเด็กมิพึง...............................ถูกต้อง

ขาดเดียงสาเด็กจึง.........................รอสั่ง สอนเฮย

ตราบปัญญาเติบพ้อง......................ย่อมรู้ใดควร ฯ

๖. หากรักลูกอย่าให้........................ยักษ์สิง

ตี-ด่า=ป่าเถื่อนจริง.........................จงเว้น

เมตตา-กรุณาอิง.............................แอบจิต

ถูก-ผิด ทำตัวเน้น............................เด็กได้ลอกเลียน ฯ

๗. พ่อแม่ตี->ลูกต้อย........................ตีตาม

ทุจริตเด็กชิดความ...........................ชั่วส้อง

ลูกเขลาโง่แลลาม............................พ่อแม่

ใช่ใครอื่นจักต้อง..............................เป็นผู้รับผล ฯ

๓๐ ตุลาคม ๒๕๕๖

คนรัก-คนชัง : กลอนแปด

คนรัก-คนชัง : กลอนแปด

๏    มีกรรมกร หนึ่งนาย ร้านขายน้ำ.............สู้ตากตรำ ทำงาน ขันอุตสาห์

สุจริต จิตใส ไร้มารยา............................ด้วยใบหน้า แย้มยิ้ม ปริ่มไมตรี

๏    แม้หูหนวก+เป็นใบ้ ไม่โศกเศร้า...........มาทำงาน แต่เช้า ไม่เซ้าซี้

นายสั่ง...ทำ ตามให้ ไม่รอรี.....................ไร้ท่าที ขี้เกียจ เบียดบังงาน

๏    ไม่เย่อหยิ่ง ยโส อวดโอหัง..................ไม่ชิงชัง ผู้อื่น ชื่นสุขศานติ์

ไม่ทำให้ ใครหมั่น ไส้รำคาญ....................ไม่ทะเยอ ทะยาน ขันแข่งใคร

๏    ถูกดุด่า ว่ากล่าว ไม่เอาความ................ไม่ทุจริต จิตทราม ทำสาไถย

ไม่ต่อล้อ ต่อเถียง ขึ้นเสียงใคร..................ไม่ถือสา ถ้าใคร ใคร่ล้อเลียน

๏    เพื่อนแกล้งกร่าง อย่างไร ไม่คิดโกรธ.....ทำประโยชน์ สารพัด ไม่ผัดเพี้ยน

อ่านไม่ออก ด้วยไม่ ได้เล่าเรียน.................แม้จะเขียน ชื่อตน ยังจนใจ

๏    รายได้น้อย เพราะว่า ค่าแรงต่ำ..............แต่เลิศล้ำ น้ำจิต สถิตใส

หน้าที่ทำ ต่ำต้อย ด้อยกว่าใคร...................แต่ทุกคน รักใคร่ ให้เมตตา

๏    อุทาหรณ์ สอนให้ ได้ฉุกคิด...................อย่ายึดติด ภาพพจน์  ทรัพย์ยศฐาน์

ข้าวของใช้ ดูดี มีราคา ฯลฯ........................คิดเอาว่า พาได้ ใครรักดล

๏    แต่ละเลย คุณธรรม ความประพฤติ...........สร้างความอึด อัดให้ ไปทุกหน

เห็นแก่ตัว ชั่วช้า ใครจะทน.........................ไม่มีคน รักใคร่ จริงใจเอย ฯ

๒๙ ตุลาคม ๒๕๕๖

ลวงหรือรัก ? : กาพย์ยานี ๑๑

ลวงหรือรัก ? : กาพย์ยานี ๑๑

๏    พี่สาว พี่สาวครับ.................หนุ่มมารับ ไปเที่ยวไหน ?

ดูสิ พี่เปลี่ยนไป......................ชวนแปลกใจ ไฉนกัน ?

๏    แต่งหน้า แต่งตาตน.............เป็นคนละคน จนคิดขัน

(เขียน)คิ้วโก่ง โค้งเกาทัณฑ์.......ขนตายาวนั้น ก็ของปลอม

๏    หน้าอก หนุน-ยกใหญ่...........อดข้าว-ไข่ ฯลฯ จนผ่ายผอม

วางท่า กระจกซ้อม...................ใส่น้ำหอม แทบมอมเมา

๏    พูดจา ช่างดัดจริต................ไมตรีจิต แต่ติดเขลา

กุลสตรี ผู้ดีเค้า........................ทำท่าเยาว์ ราว ๑๐ ปี

๏    พี่ชาย พี่ชายครับ.................จะมารับ สาวหรือพี่ ?

เสื้อผ้า สะอาดดี.......................ก่อนหน้านี้ ขี้เกียจซัก

๏    สร้อยทอง ใส่ของแม่.............เงินก็แบ มือขอขวัก

กู้ยืม ลืมใช้มัก..........................หวังสาวรัก เพราะพี่รวย

๏    เทคแคร์ ดูแลสาว.................(งามที่บ้าน)สันหลังยาว ไม่เคยช่วย

ปัญญา ซังกะบวย.....................อวดสาวสวย (ว่า)ฉลาดมี

๏    พี่สาว พี่ชายครับ...................ปิดความลับ ได้หรือพี่ ?

"ลวง" หรือ คือวิธี.....................คนมีรัก มักทำกัน ?

๏    ครองคู่ รู้ความจริง..................ไม่ชิงชัง ยังสุขสันติ์ ?

นี่หรือ คือสัมพันธ์.......................ครองรักมั่น นิรันดร ?

๒๘ ตุลาคม ๒๕๕๖

คิดถึง เพื่อนเก่า : กลอนแปด

คิดถึง เพื่อนเก่า : กลอนแปด

เพื่อนดี หายากยิ่งกว่าเงิน-ทอง
เป็นเสมือนของมีค่า
จงรู้จักรักษาทะนุถนอมไว้ใกล้ๆตัว

๏    เสียดาย...เสียดาย...เสียดายโอกาส........เกินจะสามารถ จัดการแก้ไข

ฉันพลาดโอกาส เพราะขลาดเขลาใจ..............หวนคิดยามใด เสียดาย...เสียใจ...

๏    เรารู้จักกัน ตอนนั้นยังเยาว์.....................ไม่รู้เรื่องราว ฉันเขลา-เหลวไหล

เอาแต่เที่ยวเล่น ไม่เห็นค่าใคร.......................ชอบทำตามใจ ใฝ่สุขใส่ตน

๏    เมื่อเธอเข้ามา เสนอไมตรี......................ฉันแค่ยินดี มิใส่ใจสน

คบเธอเป็นเพื่อน เหมือนเพื่อนทุกคน...............ล้อเล่นซุกซน ทโมนเป็นลิง

๏    จนเราจากกัน เพื่อการศึกษา...................เหินห่างร้างตา ไม่มาสุงสิง

เธอเป็นอดีต ไม่ติดใจจริง..............................ชีพหมุนวุ่นวิ่ง ทุกสิ่งวกวน

๏    แลฉันเรียนรู้ ต่อสู้ชีวิต...........................ฉันเริ่มได้คิด จัดจิตพิศค้น

ฉันจึงเข้าใจ ในความเป็นคน...........................ฉันเพิ่งรู้ตน ช่างฉลโง่งม

๏    โลกใหญ่ไพศาล คนลานหลากไหล..........สักคนจริงใจ ไม่เคยสบสม

ล้นเล่ห์ล่อหลอก จิ้งจอกสังคม........................ศัตรูอุดม ระทมอุรา

๏    บ่อยครั้งนั่งเศร้า เหงาหงอยน้อยจิต...........เบื่อหน่ายเป็นนิจ ชีวิตอิดหนา

สังคมมนุษย์ สุดแสนมารยา.............................เห็นแก่ตัวคร่า บีฑาผู้คน

๏    ทำให้หวนจิต คิดถึงเพื่อนเก่า....................ผู้ใจใสเพรา สกาวสถล

เธอคือมิตรแท้ แต่ฉัน...พาลชน........................โง่เขลาเมามล เธอทนอภัย

๏    วันนี้เสียใจ ...เสียดายโอกาส....................ฉันทำผิดพลาด อนาถเหลวไหล

เพราะความโง่เซ่อ พาลเสียเธอไป.....................เฝ้าแต่เสียใจ...เสียดาย...เสียดาย...ฯ

๒๗ ตุลาคม ๒๕๕๖

เหตุ-ปัจจัย-กลไกชีวิต : กลอนคติสอนใจ

เหตุ-ปัจจัย-กลไกชีวิต : กลอนคติสอนใจ

(ฉันทลักษณ์ที่ผมคิดประดิษฐ์ขึ้นเอง)

๏    โภคา และอาเพศ..............ล้วนมีเหตุ มีปัจจัย

ดาลดล ผลเป็นไป..................ให้ประสบ พานพบเห็น

ทุกอย่าง ย่อมตั้งอยู่................คู่สัจสิ่ง ความจริงเป็น

ตามบท แห่งกฎเกณฑ์.............กำหนดเน้น มิเว้นวาย

๏    หาใช่ เช่นใจคิด.................ไม่เหมือนจิต ประดิษฐ์สร้าง

เลิศไล้ ใสสะอาง....................งามสะพรั่ง มิห่างหาย

ปราศกฎ กำหนดเกณฑ์............เร้นหลักการ ลุบั้นปลาย

ฝันยิ่ง อิงนิยาย.......................กลายกลับจริง ที่ชิงชัง

๏    ทุกสิ่ง ถ้วนจริงเป็น...............จงมองเห็น เช่นสัจธรรม

ไม่ได้ ดุจใจจำ.........................อย่ากำสรด หมดสิ้นหวัง

เพียรเพาะ พิเคราะห์เหตุ............ค้นหาเลศ พิเชฐดัง(พิเชฐ=ประเสริฐสุด)

สันติ สติตั้ง.............................ทรงพลัง สังค์เผชิญ(สังค์=ความข้องอยู่)

๏    เมื่อใจ ไม่เฉื่อยชา.................ให้ปัญญา หาทางแก้

เมื่อใจ ไม่ท้อแท้.......................ความพ่ายแพ้ แน่ห่างเหิน

เมื่อใจ ไม่บุ่มบ่าม......................ความพลาดพล้ำ ยากกล้ำเกิน

เมื่อใจ ไม่เล่อเลิน......................ความจำเริญ ไม่เกินไกล

๏    เพ่งสม ภิรมย์คิด....................อย่าเสพย์ติด จิตคาดข้อง

สรรพสิ่ง อิงครรลอง....................ตรองตรึกตรง มิหลงใหล

ความสุข ผูกพันเหตุ....................ปัจจัย-เขต และเลศนัย

ความทุกข์ ผูกเงื่อนไข.................บันดาลให้ ได้-มี-เป็น

๏    สุขี ลี้ทุกข์โศก.......................คนทั้งโลก ล้วนใฝ่ปอง

ก่อการ ตามครรลอง....................สุขสนอง/พ้องทุกข์เข็ญ

เลือกกรรม กระทำเถิด..................อย่าละเมิด ละกฎเกณฑ์

แท้เที่ยง มิเบี่ยงเบน....................เช่นศักดิ์สิทธิ์ นิจนิรันดร์ ฯ

๒๖ ตุลามคม ๒๕๕๖

เส้นชัย-เส้นทาง-รางวัลชีวิต : กลอนเปล่า

เส้นชัย-เส้นทาง-รางวัลชีวิต : กลอนเปล่า

๏   บนเส้นทางชีวิต อันอาจพินิจคิดเห็น

เฉกเช่นเดียวกับ เส้นทางแห่งการแข่งขัน

๏   การแข่งขัน อันดูเหมือนดั่งเช่น 
ไร้เส้นชัย

แต่ปรากฏว่า กลับไม่ไร้ซึ่งปลายทาง

ที่สร้างผลสุดท้ายของชัยชนะ และสะพรั่งรางวัล

๏   ชะตาชีวิต...

กำกับเส้นทางให้ต่างกันไปในแต่ละคน

ใกล้-ไกล...ไม่เหมือนกัน

กำหนดเวลาให้แต่ละคน

สั้น-ยาว...ไม่เท่ากัน

และกำนัลรางวัลให้...โดยไม่อาจเปรียบเทียบกัน

๏   เราต่างคน ต่างวิ่ง

ต่างช่วงชิงชัยชนะ บนเส้นทางชีวิตแห่งตน

ซึ่งเป็นคนละเส้น กับของคนอื่นๆ

และมีรางวัล...อันไม่ใช่ของใครอื่น

๏   แม้จะดูราวกับว่า

เราต่างเผชิญหน้ากัน

แข่งขันกัน และแย่งชิงรางวัลกัน

๏   แต่แท้ที่จริง เราต่างคน

ต่างกำลังแข่งขัน

กับชะตากรรม...ของตัวเอง

๏   เพราะชะตาชีวิต

ได้กำหนดเส้นทาง รางวัล และเวลา

เอาไว้ให้แก่เรา

๏   ขึ้นอยู่กับเรา

ว่าจะก้าวไปได้ไกลแค่ไหน ?

บินขึ้นได้สูงเพียงไร ?

...ในเวลาที่กำหนด

๏   เส้นทางที่ร้างเส้นชัย 
เพราะขึ้นอยู่ที่ใคร

จะมีความสามารถเพียงใด ?

มีความทุ่มเทแค่ไหน ?

๏   ใครที่พากเพียร มุมานะ อุตสาหะ พยายาม

อาจเปลี่ยนเส้นทางที่ขรุขระ คับแคบ ...ให้ราบเรียบ กว้าง ใหญ่

เปลี่ยนจุดหมายที่ต่ำ...ให้สูงส่ง

๏   แต่ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใด

หากใครที่ปล่อยปละละเลย เกียจคร้าน ไม่เอาใจใส่ ในธุระ

เกิดอาการเหนื่อยหน่าย ท้อแท้ หมดกำลังใจ

๏   ไม่เพียรพยายาม

อุตสาหะจนสุดกำลังความสามารถ

ไม่ทุ่มเทเพื่อการแข่งขัน

ไม่ใช่กับคนอื่น แต่...แข่งกับตัวเอง

๏   ย่อมทำให้เส้นชัยที่น่าจะราบรื่น

กลับกลายเป็นยากลำบาก

ทำให้เส้นทางที่สูงส่ง กว้าง ใหญ่ ก้าวไกล

กลับกลายเป็นต่ำ ทราม และคับแคบ

๏   นั่นนับว่าเป็น...ความคิดที่ผิด

เป็นผลของการตัดสินใจ...ที่พลาด

๏    ครั้นเข็มของนาฬิกาชีวิต

เดินมาถึงตัวเลขที่ถูกกำหนดไว้ว่า...หมดเวลา

ย่อมถือว่าการแข่งขัน ในกิจการนั้นๆ...ได้สิ้นสุดลง

๏   ไม่ว่าใครๆจะใฝ่ฝัน หมายมั่นเอาไว้ว่า

จะวิ่งไปให้ไกล...สักแค่ไหน

จะบินไปให้สูง...สักเพียงใด

๏   แต่สุดท้าย...ณ ปลายทาง

เมื่อเราทำได้เท่าไหน

ก็ต้องพอใจ...กับเส้นชัยที่ไปถึง

พึงใจ...กับรางวัลที่ได้รับ

๏   เพราะนั่นคือทุกสิ่ง...ที่เป็นจริง

อันอาจจะนับว่าเป็นผลที่
ถูกกำกับโดยชะตากรรม

และกำหนดไว้...ด้วยการกระทำของเราเอง ฯ

๒๕ ตุลาคม ๒๕๕๖

กุศลดลสันติสุข : กลอนเจ็ด

กุศลดลสันติสุข : กลอนเจ็ด

๏    ขอบฟ้า ขลิบทอง พรายผ่องศรี.........สายัณห์ สัญญี ฤดีไสว

สัมผัส ชัชวาล สราญฤทัย.....................รมย์รื่น ชื่นใจ ในทัศนา

๏    ตะวัน ยอแสง สำแดงศิลป์.................ประคิ่น ทินรงค์ ปลงอุตสาห์

พรางพรืด มืดมน อนธการ์.....................รจนา ราตรี พีรพันธ์(อนธการ=เวลาค่ำ,รจนา=ตกแต่ง)

๏    งดงาม ลำดับ ประทับจิต...................นิมิต กฤตยา มนาหรรษ์(กฤตยา=เสน่ห์)

สำราญ สุนทรีย์ ชื่นชีวัน........................เหน็ดเหนื่อย เมื่อยครัน มลานคลาย(มลาน=โศก-หมอง)

๏    กุศล ดลศานติ์ มานสถิต....................ประสิทธิ์ อิฏฐา ธรรมาหมาย

ปราศ อ กุศล ปรนสบาย.........................มิวาย ว่างเว้น เย็นฤดี

๏    สุขใด ใสเย็น เช่นสันติสุข...................เป็นสุข สคราญ บานเบิกศรี

กุศล ผลบุญ สร้างสุนทรีย์.......................ไม่มี มัวหม่น ผลข้างเคียง

๏    สร้างกุ ศลจิต สืบนิตยา......................ประหนึ่ง เทพา ฐานะเพี้ยง

เสพกุ ศลสุข ปลุกจิตเมียง......................กามสุข=ทุกข์เยี่ยง เลี่ยงเยื่อใย

๏    สุขล้ำ งามเลิศ ประเสริฐส้อง..............มิต้อง มองแสวง แห่งหนไหน

รักษา กุศล ท้นทั่วใจ..............................สุขล้ำ อำไพ ในฉับพลัน

๏    กุศล สัมผัส มนัสศรี............................ความดี ปรีดา มนาสรรค์

หลุดพ้น มลทิน สิ้นโทษทัณฑ์..................ชีวัน จรรโลง จงจำเริญ ฯ

๒๔ ตุลาคม ๒๕๕๖

ความอยาก->ความทุกข์ : กลอนหก

ความอยาก->ความทุกข์ : กลอนหก

๏    หยาดพิรุณ อันคุ้นเคย................ไฉนเลย ละเลือนหาย

อากาศอ้าว อบผ่าวอาย...................จนระคาย กายระคน

๏    หมู่เมฆน้อย ลอยบางเบา.............ล้วนสีขาว ไร้เทาฝน

ลมรำเพย เลยล้ำพ้น.......................จนแดดจ้า เริ่มราวี

๏    ไม่รู้ตัว ชั่วขณะ..........................พลันพบว่า สุระลี้

แดดลับไร้ เงาไม่มี..........................มืดครึ้มคลี่ กรีฑาคลุม

๏    ฟ้าหมองหม่น เมฆฝนมิด..............ขอบฟ้าปิด สนิทสุม

ม่านสีเทา เร่าเสียงทุ้ม......................ค่อยปรี่รุม กลุ้มกล้ำมา

๏    ทีละหยาด ถัดละหยด..................พิรุณทด พยศถา

เริงระบำ รำระบาด์...........................ซัดสาดซ่า พาสะพรึง

๏    อันที่จริง สิ่งที่คน........................คิดว่าตน ขัดสนซึ้ง

เพียงระหาย หลายคะนึง...................ในสิ่งซึ่ง มิพึงครวญ

๏    " ความอยาก " ไซร้ ไร้ขอบเขต......ทะลวงเจต เทวษป่วน

" อยาก " ยังยง คงยังยวน.................ใคร่คิดหวน คอยรวนเร

๏    ไม่จำเป็น->เป็น " ต้องมี ".............เรื่องไม่ดี-> ปรี่หันเห

ดั่งไฟสุม ทรวงทุ่มเท........................ฉลไฉเฉ เพทุบาย

๏    ดิ้นรนส่ำ ล่าความสุข.....................กลับต้องทุกข์ สุขห่างหาย

" ความอยาก " กรู อยู่ไม่กลาย............จึงวุ่นวาย ไปทั่วเอย ฯ

๒๓ ตุลาคม ๒๕๕๖

หลับเถิดคนดี..ราตรีสวัสดิ์ : กลอนรัก

หลับเถิดคนดี..ราตรีสวัสดิ์ : กลอนรัก
(ฉันทลักษณ์ที่ผมคิดประดิษฐ์ขึ้นเอง)

๏    ดึกแล้ว จอมขวัญ................ดวงจันทร์ ครันเคลื่อน เลือนหาย

เพียงดาว พราวพราย...............ประกาย ประกิด จิตรา(ประกิด=ประดับ)

๏    หริ่งหรีด เรไร.....................เสียงใส  ให้มี สิเนหา

ฟังแล้ว แก้วตา.......................จะพา ระรื่น ฤทัย

๏    ลมรำ เพยพลิ้ว...................พัดผม เจ้าปลิว ไสว

ติดตา ตรึงใจ..........................ติดใน รูปงาม รำจวน(รำจวน=รัญจวน)

๏    น้ำค้าง พร่างพรม................อารมณ์ รักหรรษ์ พลันหวน

โอบเนื้อ เนียนนวล..................อบอวล ล้วนกลิ่น กรรณิการ์

๏    เวลา หยุดนิ่ง......................ทุกสิ่ง สูญไคล ไร้ค่า

แค่สอง อุรา............................แลสอง กายา ตระกอง

๏    รำพึง หนึ่งรัก......................พิทักษ์ ภักดี สนอง

ประคับ ประคอง.......................รงรอง สองเรา เพราพิมพ์

๏    หลับเถิด คนดี.....................ราตรี สวัสดิ์ ปัจฉิม

หลับตา งามพริ้ม......................รอยยิ้ม ริมปาก ฝากไว้

๏    ล่วงสู่ สุขสันติ์.....................ณ แดน สวรรค์ ครรไล(ครรไล=ไป)

ภิรมย์ ฤทัย.............................หลับใหล นิทรา อาทร ฯ

๒๒ ตุลาคม ๒๕๕๖

แน่น-อก : กลอนการเมือง

แน่น-อก : กลอนการเมือง(กาพย์สุรางคนางค์๓๒)

๏    คับที่ อยู่ได้..................คับใจ อยู่ยาก

อุรุพงษ์ ลำบาก..................ตากแดด ตรำฝน

แต่ว่า พี่น้อง......................ต้องอยู่ สู้ทน

เพื่อท้า ทรชน....................พลชั่ว รัฐบาล

๏    หุ่นเชิด ทักษิณ..............โกงกิน ชินชะมัด

เอนเอียง ปฏิบัติ.................สองมาตร (ตระ)ฐาน

ช่วยเหลือ เสื้อแดง..............แกล้งม็อบ ชาวบ้าน

โง่+โกง บริหาร..................ราชการ ลาญกิน

๏    บัดนี้ ขี้ข้า..................ดาหน้า นิรโทษ

เพื่อผล ประโยชน์................นักโทษ ทักษิณ

ล้างผิด สุดซอย..................ลบรอย มลทิน

จ้องคืน ทรัพย์สิน................ทั้งสิ้น ให้โจร

๏    ยกผิด พวกเผา...............เหล่าฆา ตกร

คดี ดื่นย้อน.........................รอนกุด หลุดโกร๋น

เผด็จการ รัฐสภา.................เถื่อนป่า ทโมน

ชาติชั่ว หัวโขน...................ทาสโจร ดูไบ

๏    คนไทย ที่ดี....................มีใจ เที่ยงธรรม

เหลือทน โดนย่ำ..................กล้ำกลืน ฝืนไม่

ต่างมา เรียกร้อง...................ปกป้อง อธิปไตย

" แน่น-อก " ยกใหญ่..............ไพร่ผลาญ แผ่นดิน

๏    จงลุก ขึ้นมา.....................อย่าเป็น ไทยเฉย

หยุดเป็น เชลย......................ระบอบ ทักษิณ

ร่วมกัน กำจัด........................รัฐบาล พาลทมิฬ

ถอนราก ถากสิ้น....................ล้างแผ่น ดินไทย ฯ

๒๑ ตุลาคม ๒๕๕๖

ตัวประกันผู้ไร้เดียงสา : กาพย์ฉบัง๑๖

ตัวประกันผู้ไร้เดียงสา : กาพย์ฉบัง๑๖

๏    เด็กน้อยผู้ด้อยเดียงสา...........กำเนิดเกิดมา

อยู่ในฐานะ " ตัวประกัน "

๏    " ผูกมัด " พ่อ-แม่แค่ให้มั่น............ไม่ใช่ " ผูกพัน "

แต่พันธนาการชีวี

๏    รับผิดชอบเสียดีๆ............กรรมาราคี

อย่าคิดจะหนีรอดพ้น

๏    ช่างเศร้า..เอาชีวิตคน...........เลือดเนื้อของตน

เป็นกลไกได้ปรารถนา

๏    ผูกมัดจิตใจเย็นชา............พันธะมารยา

เพื่อเงินตรา-ฐานะ ฯลฯ มี

๏    สกปรกแผนแสนอัปรีย์............สามานย์สิ้นดี

นี่หรือคือ " ผู้บังเกิดเกล้า " ?

๏    ช่างเห็นแก่ตัวมัวเมา.............สติปัญญาเบา

เอาลูกมาประกันตัณหา

๏    พ่วงกตัญญูกตเวทิตา............เป็นหนี้ชีวา

ใช้กันจนกว่าจะตาย

๏    พูดจาอย่างหน้าไม่อาย.............อ้าง " บุญคุณ " หลาย

ใหญ่กว่าฟ้าหนากว่าดิน

๏    สร้างบาปกรรมทำราคิน............เกิดแก่ชีวิน

ไม่จบไม่สิ้น...อจินไตย  

๏    วิบากกรรมจะตามไป............ไม่ว่าอยู่ไหน

แม้ในชาติหน้าทรมานเอย ฯ

๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๖

เสียดายเวลา ? : กลอนเปล่า

เสียดายเวลา ? : กลอนเปล่า

๏ ชีวิต...

ย่อมดำเนินไป

ด้วยการตัดสินใจที่จะทำ..

และ / หรือ

ไม่ทำอะไร...

๏ ก่อนการตัดสินใจ

จงอย่าได้เสียดายเวลา

ที่จะครวญใคร่

ใช้ความคิดพิจารณา

ให้รอบคอบเสียก่อน...

๏ ว่า...

ควรทำอะไร

ไม่ควรทำอะไร

ควรทำอย่างไร

ไม่ควรทำเช่นไร...

๏ เพราะว่า...

หากมิทำเช่นนั้น..

๏ อาจจะต้อง

เสียทรัพยา

เสียน้ำตา

เสียใจ

ไปตลอดกาล....

๏ จงอย่าเสียดาย ความพยายาม...

ในการนำสิ่งที่จะทำ...

มาพิจารณาอย่างละเอียดถี่ถ้วน

ให้รอบคอบ รอบด้าน...

๏ ก็เพียงแค่ พยายามคิด...

และพยายามพิจารณา

ก่อนที่จะทำ

มันจะยากเย็น / สูญเสีย

อะไรนักหนา ?

๏ เพราะว่า..

หากมิทำเช่นนั้น...

๏ อาจจะต้อง

เสียดายตลอดไป

เสียใจตลอดกาล...

๏ อาจจะต้องติดอยู่ในปัญหา

นานเท่านาน..

และอาจจะต้องทุกข์ทรมานกาย-ใจ

ไปจนจวบอาสัญ....

๏ แต่ว่าการอดนอน
บั่นทอนสุขภาพ
ทำให้สมองเสื่อม
เครียด อารมณ์หงุดหงิด

๏ การกินบางสิ่ง เสพบางอย่าง
ที่มีสารสร้างความปรวนแปรแก่จิตใจ
ทำให้ขาดสติสัมปชัญญะ
เคลิบเคลิ้ม มอมเมา

๏ จงเข้าใจและรู้จักละเว้น
เพราะเป็นสิ่งขัดขวางการใช้ความคิดพิจารณา
เป็นอุปสรรคแก่การควบคุมจิตใจ
ให้เกิดประสิทธิภาพ ฯ

๑๙ ตุลาคม ๒๕๕๖

ใบไม้ร่วงในฤดูหนาว : อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

ใบไม้ร่วงในฤดูหนาว : อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

๏    สูรย์สี หิรัญเรือง..................บุรพ์เบื้อง ประเทืองไท

ทาบทา นภาลัย......................นวสิทธิ์ สฤษฏ์มี

๏    แสงสุนทร์ อรุณส่อง.............อุระว่อง สวัสดี

เหมันต์ สนานศี-......................ตละรุ่ง ทิวารมย์(ศีตล=หนาวเย็น)

๏    ลมพัด นิวัตน์ไพร.................ลหุไล้ ขจายขรม(นิวัตน์=กลับ,ลหุ=เบา-เร็ว)

พฤกษา ระเริงคม-....................(มะ)นะร่วง สลัดใบ

๏    แห้งเหลือง คละเนืองนอง......ทละกอง ตระการไกล(ทล=ใบไม้)

ลมขับ ขยับไคล.......................คณะปลิว ละลิ่วปราณ(ปราณ=ชีวิต-ใจ)

๏    ชีวิต อนิจจา........................ทุระพา วิกฤติผลาญ

ยากเข็ญ ศฤงคาร.....................ปริสู่  ริปูเสริม(ศฤงคาร=สิ่งที่ทำให้เกิดความรัก,ปริ=รอบ)

๏    ยามดวง ชะตาดี...................สุขะพี ทวีเพิ่ม

ของหาย ก็คลายเดิม.................พสุสม อุดมสันติ์(พสุ=สมบัติ)

๏    ปรับตัว และหัวใจ..................มิพิไร พิรำพัน(พิไร=ร่ำร้อง)

สุข/เข็ญ ก็เช่นกัน......................นิรทุกข์ สนุกถอน

๏    ธรรมสุข และทุกข์เศร้า............สิคละเคล้า ภวันดร(ภวันดร=ภพหน้า)

จำหลัก บ่จากจร.........................นรทั่ว พิภพเทียร ฯ(จำหลัก=สลัก-แต่ง,เทียร=ล้วนแล้วไปด้วย)

๑๘ ตุลาคม ๒๕๕๖

ละอองล่องลอย : กลอนหก

ละอองล่องลอย : กลอนหก

๏    หมอกฝน หม่นฟ้า มาฟุ้ง..........ลมพัด ลัดพลุ่ง รุ่งสาง

ละออง ล่องอวล รวนอาง-............ขนาง คว้างคลุ้ง รุ่งเรือง(อางขนาง=ขวยเขิน)

๏    พายุ พาฝน พลยก..................พร่างพรู ตรูตก ต่อเนื่อง(ตรู=งาม)

ค่ำ->เช้า  เช้า->ค่ำ ชำเลือง.......คืบคลาน กาลเชื่อง ช้าชม

๏    เช้า->สาย เมื่อไร ไม่รู้.............เพลินดู ภูษิต พิศสม(ภูษิต=ประดับ,แต่ง)

ละออง ล่องฝอย ลอยลม..............ช่างพา อภิรมย์ จมจินต์

๏    เปรียบปาน การใช้ ชีวี..............โลกีย์ วิสัย ไร้สิ้น

ไม่สุด มนุสสา ราคิน....................ถวิล ถวัลย์ บันเทิง(มนุสสา=มนุษย์)

๏    ล่วงวัย ล่วงไว ไร้ประหวัด.........กำหนัด กวัดหลง กงเหลิง(กง=วง)

คงเสพ กระสัน กรรเซิง...................บานเบิ่ง เริงร่า อาลัย(กรรเซิง=กระเซิง)

๏    ชาตะ->ชรา->มรณะ................สาระ ทัศนีย์ ที่ไหน ?

เกิด->แก่->เจ็บป่วย->ตายไป........เช่นไม่ เคยมี ชีวัน

๏    ฝนซา พายุ สงบ......................พิภพ สบสุ ขะสันติ์ 

แสงผ่อง ส่องพร่าง พนันดร์..............หยดน้ำ เพชรผัน ประไพ(พนันดร=ภายในป่า)

๏    ชีพเรื่อง เบื้องหลัง มรณะ...........คติ คีตะ คราไส

บรรเลง เพลงบท กฎไกร................แห่งวัฎฎ์ วิลัย ทำนอง ฯ(วิลัย=การสลาย)

๑๗ ตุลาคม ๒๕๕๖

ความรัก ความต่าง : โคลงสี่สุภาพ

ความรัก ความต่าง : โคลงสี่สุภาพ

๑. บุปผาแผกแปลกด้วย.............สีสัน

รูปลักษณ์หลายสายพันธุ์...........เพริศพร้อย

จากดอกออกผลผัน..................ดาลดื่น

แตกต่างตระการร้อย.................โลกหล้าอลงกรณ์ ฯ(อลงกรณ์=การประดับ)

๒. อันกรวดหินทั่วทั้ง.................โลกา

เกินกว่าจะคณนา......................นับได้

มีรูปร่างลานตา.........................หลากแบบ

ทุกส่วนทุกก้อนไซร้..................ล้วนไม่ซ้ำกัน ฯ

๓. พิจารณาในพี่น้อง..................ร่วมครรภ์

สืบสายเลือดกรรมพันธุ์...............เกิดพ้อง

ลักษณะแตกต่างกัน...................ปรากฏ

เป็นบทพิสูจน์ซ้อง.....................สรรพต้องแผกผัน ฯ

๔. จิตใจปัจเจกแล้.....................หลากหลาย

แตกต่างอย่างมากมาย...............ทั่วหน้า

ความคิดอ่านบรรยาย.................ไป่หมด

ตรง-ซื่อ-คด-โฉดช้า..................ชั่วร้ายรังสรรค์ ฯ

๕. " ความรัก " จึงหลากล้วน........ลักษณา

แตกต่างเหนือพรรณนา...............กล่าวได้

" รัก " เกิด-ดับ-ลับลา.................แปรเปลี่ยน

ของแต่ละคนไร้.........................คลึงคล้ายครรลอง ฯ

๖. จิตดีงามย่อมให้....................." รัก "งาม

จิตชั่วฉลดลทราม......................" รัก "ไซร้

" รักดี "ย่อมมอบความ................สุขสันติ์ ปันมี

" รักชั่ว " เห็นแก่ได้....................ไป่เอื้ออาทร ฯ

๗. โดยสรุปพอกล่าวไว้.................วิธาน(วิธาน=กฎเกณฑ์)

คนชั่วฉล รนราญ........................." รัก " ไร้

" รัก " มีแต่ในมาน.....................นิรมล

คนที่ดีจึงให้.............................." รักแท้ " สถิตเห็น ฯ

๑๖ ตุลาคม ๒๕๕๖