ดอกไม้ชีวิต : กลอนคติสอนใจ

ดอกไม้ชีวิต : กลอนคติสอนใจ

๏    ชีวิต พิศวัย พาให้นึก................รู้สึก ลึกซึ้ง ถึงแผกผัน

ของห้วง วิถี แห่งชีวัน...................ประดุจ พฤกษ์สัณฑ์ พรรณนา

๏    วัยเยาว์ ราวดอก บุปผาตูม.........อวบอูม สังขาร เสาะหรรษา

เริ่มต้น ฝึกหัด พัฒนา....................ยังไร้ ปัญญา และค่าคุณ

๏    วัยรุ่น ดุจดอก ไม้แรกแย้ม..........แต่งแต้ม โลกา โสภาสุนทร์

ยังอ่อน ต่อโลกย์ อกละมุน.............ดรุณ สุนทรีย์ สิริชน

๏    วัยหนุ่ม วัยสาว ราวดอกบาน.......สำราญ แสวง พลิกแพลงผล

ประสบ การณ์สอน ยอกย้อนยล........เห็นเหตุ เห็นสนธิ์ กลสัจจา

๏    วัยของ ผู้ใหญ่ ไม่สะสวย............เปรียบด้วย ดอกไม้ กลายผลา

ก่อคุณ มากมาย ในกรรมา................ตระหนัก มรรคา แห่งความจริง

๏    เหี่ยวแห้ง ผลไม้  ใกล้หลุดร่วง......ดุจช่วง ชรา สรรพาสิ่ง

ไม่สวย ใสสด ไม่โลดลิง....................ยามนิ่ง ยิ่งดู หดหู่ใจ

๏    ผลไม้ เมื่อหลุด คือจุติ................เข้าสู่ วิถี ชีวิตใหม่

แตกกิ่ง สาขา เติบกล้าไกร...............ออกดอก ผลไป ตามวัยวัฏฏ์

๏    วัยเยาว์ เขลาโง่ ด้วยโมหะ...........หากพละ มากท้น ซนถนัด

เรียนรู้ ดูง่าย ดายพิพัฒน์..................เร่งฝึก เร่งรัด ศรัทธาเรียน

   

๏    วัยรุ่น มองโลก แสนสดสวย..........แต่ด้วย อ่อนหัด มักพลาดเพี้ยน

อย่าผลี อย่าผลาม บุ่มบ่ามเบียน........สร้างฝัน สรรค์เขียน สู่เธียรคน

๏    วัยหนุ่ม วัยสาว เอาใจใส่..............ระเบียบ วินัย และกุศล

หลากสิ่ง ล่อใจ ให้อดทน..................อย่ารน หาที่ มีโทษทัณฑ์

๏    ความสวย ความใส ที่หายไป.........ชีวิต ผู้ใหญ่ ไม่อัดอั้น

ความรู้ เข้าใจ ในชีวัน.......................คือคุณ อนันต์ สรรค์สุขวัย

๏    ในวัย ชรา จงละลด......................อุปาทาน ให้หมด จักสดใส

ความดี ที่ทำ จำเริญใจ......................จนใกล้ วันจบ สงบเอย ฯ

๓๐ มิถุนายน ๒๕๕๖

โลกใกล้กาลวิบัติ : สุรางคนางค์ฉันท์ ๒๘

โลกใกล้กาลวิบัติ : สุรางคนางค์ฉันท์ ๒๘

๏............................เพราะเสียง สกุณ

ณ ครา อรุณ............ละมุน ฤดี

นิทรา ภวังค์.............ก็พัง ผละหนี

มิสม ประดี...............สติ ก็คืน

๏.............................ประจักษ์ รุจี

สะแสง สุรีย์..............วิภา ระรื่น

สุทรรศ (ศะ)ไนย........ไศล ชระดื่น(ไศล=เขาหิน,ชระดื่น=ดื่น)

พนา คระครื้น............วสันต์ ฤดู

๏..............................ณ ปัจ จุบัน

พิภพ ประจัญ.............สภา วะสู่

อุทก กระฉ่อน............และร้อน ก็กรู

พิบัติ (ติ)พรู...............พินาศ (ศะ)ภัย

๏...............................มนุษย์ (ษะ)เหตุ

ระบบ นิเวศน์...............กระหน่ำ วิลัย(วิลัย=ย่อยยับ)

บ่มัธ (ธะ)ยัส...............ประหยัด ระไว(ระไว=คอยระวัง)

จะพบ พิไร..................เทวษ ทวี ฯ(พิไร=ร่ำร้อง,เทวษ=ความลำบาก)

๒๙ มิถุนายน ๒๕๕๖

ความดี คือ ดาวสกาวใจ : กลอนจรรโลงใจ

ความดี คือ ดาวสกาวใจ : กลอนจรรโลงใจ

๏    ไม่รู้ เป็นเพราะ เมฆฝน............หรือยาม สุริยน สนธยา

แสงลับ สูญกับ ฟากฟ้า................พนา มามืด หม่นมัว

๏    ลมปัด พัดเป่า ผ่าวร้อน.............พาก้อน เมฆกรี ฑาทั่ว

หยาดฝน หล่นริน ดินรัว................ชุ่มฉ่ำ น้ำนัว ไหลนอง

๏    ราตรี ที่ไร้ ดารกา....................มืดกว่า ราตรี มีผอง

เสียงฝน หล่นนำ ทำนอง...............ซึ้งพ้อง เพลงเพราะ เสนาะไพร

๏    ชวนจิต คิดส้อง เสพสงบ...........จึงสบ สรรพความ เคลื่อนไหว

วิตก วิจารณ์ ลานใจ......................มาให้ วิเคราะห์ เจาะดู

๏    ยกเหตุ เภทให้ ใคร่ครวญ...........ทบทวน ธรรมทัศน์ ศาสตร์รู้

พินิจ พิเคราะห์ เพาะสู่....................บรรลุ รู้แจ้ง เห็นจริง

๏    ต่างจาก คิดตาม ใจตน...............อกุศล ล้นเลศ กิเลสสิง

ตัณหา ระเหหน รนวิ่ง....................หาสิ่ง อิงอยาก หลากราย(ระเหหน=เรร่อน)

๏    แทนที่ จะพบ สงบทาง...............กลับย่าง บนทาง กระหาย

แทนที่ จะสว่าง กระจ่างพราย...........กลับกลาย มืดมน อนธการ

๏    ราตรี ที่ว่า มืดมิด.......................ดวงดาว พราวพิศ พิจิตรฉาน

ชีวา ถ้าทุกข์ ทรมาน.......................กุศลจิต พิสดาร ศานติ์ดล

๏    ความดี คือดาว สกาวใจ..............สุกใส ไกรสุ กุศล

แม้ยาม ตกยาก ลำบากยล................ย่อมพ้น ทุกข์ยาก ลำบากใจ ฯ

๒๘ มิถุนายน ๒๕๕๖

พุทธศาสนิกฉล : กลอนคติเตือนใจ

พุทธศาสนิกฉล : กลอนคติเตือนใจ

๏    พุทธศา สนิกฉล................สัปดน กมลมาน

สาไถย ไร้แก่นสาร.................สมาทาน ไสยศาสตร์

๏    ธรรมวินัย ไม่นำพา.............ไตรสิกขา ไม่สามารถ

มิจฉา หมายประมาท...............ปลื้มประหลาด ปรากฏการณ์

๏    ชื่นชู ผู้วิเศษ......................เมากิเลส ตัณหาร่าน

ทุจริต จิตจราญ.......................สืบสามานย์ พาลกมล

๏    เพียรพลี พิธีกรรม................ศรัทธาทำ ส่ำอกุศล

ปฏิเวธ ด้วยเพทมนตร์...............สาระวน สนกามา

๏    นิพพาน แก่นสารพุทธ...........บริสุทธิ์ บ่ปรารถนา

มุนิพพาน ภาพมารยา.................จินตนา การฝันใฝ่

๏    ความดี มิรักษา.....................ความชั่วช้า มิประสัยห์
ผ่องผุด สุทธ์จิตใจ.....................ไม่ประกอบ ชอบจรรยา

๏    จริตฉล จึงโดนหลอก.............ถูกปอกลอก กรอกมุสา

เสียทรัพย์ สูญเงินตรา.................เสียเวลา หาบุญปลอมๆ

๏    เป็นเหยื่อ 18 มงกุฎ................ชักจูงฉุด ทุจริตกล่อม

โง่งม จึงสมยอม.........................จ่อม อาจม โสมมเอย ฯ

๒๗ มิถุนายน ๒๕๕๖ 

หยาดฝนหล่นริน : กาพย์ยานี ๑๑

หยาดฝนหล่นริน : กาพย์ยานี ๑๑

๏    มืดยล เมื่อสนธยา...............สกุณา ละส้องเสียง

ดงไพร ได้ยินเพียง..................หริ่งหรีดพร่ำ รำพันเพลง

๏    ลมโชย ระโรยชื่น.................พฤกษาครื้น โยกครืนเครง

ฟ้าวน อลเวง...........................เมฆทะมึน ทะยานหมาย

๏    โปรยปรน สายฝนปรก...........ประหนึ่งยก พหลย้าย

สาดซัด ขจัดขจาย....................พลานุภาพ เพิ่มสำแดง

๏    ค่อยซา คละสาดซ้ำ...............เริงระบำ เล่นคำแหง

พงไพร พิไรแล้ง........................คืนกลับแกร่ง ฟื้นแรงมี

๏    กุศล รินหล่นใส.....................ณ หทัย ให้สุขศรี

สุธา ทิพวารี..............................เสมือนมี พิมานมน

๏    จิตนุ่ม ชุ่มชื่นนวล...................น่ารัญจวน ชวนฉงน

บางเบา เสาวคนธ์.......................ศุภภาคย์ บ่จากจร(ภาคย์=โชคดี)

๏    เปรมปริ่ม อิ่มเอมปาน...............วัสสะศานติ์ สนานสร(วัสสะ=ฝนตก)

เย็นชื่น รื่นเริงชร..........................ชโลงจิต นิตยา(ชร=น้ำ,ชโลง=จรรโลง)

๏    แจ่มใส ใจสว่าง.......................มิแรมร้าง จางเจิดจ้า

อุจเฉท เวทนา.............................เว้นอาทร ร้อนรนเทอญฯ(อุจเฉท=สูญ)

๒๖ มิถุนายน ๒๕๕๖

ความรัก ไม่เคยทำผิด : โคลงสี่สุภาพ

ความรัก ไม่เคยทำผิด : โคลงสี่สุภาพ

๑. ถูกหลอกชอกช้ำไห้................พ่าย " รัก "

เสียการเพราะราน " รัก ".............หลุดร้าง

หมกมุ่นวุ่นวาย " รัก "..................ขวักไขว่

" รัก " เขาอยู่เพียงข้าง-..............เดียวร้าว รวด ฤดี ฯ

๒. ยินคำคนก่นร้าย......................โทษ " รัก "

เฉกอาชญากรนัก........................ชั่วช้า

ก็ใครเล่าชวนชัก.........................." รัก " ไขว่

มีแต่ตน กมล ว้า.........................วุ่นได้หมายดี ฯ

๓. " ความรัก " มิเคยพล้ำ.............ทำผิด

คนอย่าเอาแค่คิด.........................ใส่ร้าย

อยาก " รัก " ตักเตือนจิต..............ตนก่อน

" รัก " ไป่ราบรื่นคล้าย..................คลึงเพ้อรำพัน ฯ

๔. มีเงินฤาอาจซื้อ........................" รัก " สัตย์

กายแค่ก่อกำหนัด........................กลัดเร้า

มารยาจริตจะก้านจัด......................ลวงหลอก

แก่นแท้ " ความรัก " เท้า..............เกี่ยวแท้แด ฤทัย ฯ(เท้า=อ้างถึง)

๕. จงจำนงรักผู้..............................รักสนอง

สัตย์ซื่อถือธรรมปอง........................ถ่องรู้

ประพฤติคล่องครรลอง.....................จารีต ประเพณี

อย่าริลอบเล่นชู้...............................สู่ยื้อแย่งใคร ฯ

๖. รักษาใจของผู้.............................รักเรา

รักอย่ามุ่นมัวเมา.............................เขลาไซร้

เตือนตนอย่าฉลเอา..........................แต่จิต

หากทุจริตผิดไคล้............................จักให้ทลาย หน ฯ

๒๕ มิถุนายน ๒๕๕๖

นิยายข้าว -ชาวนา-ควาย : กาพย์ฉบัง ๑๖

นิยายข้าว -ชาวนา-ควาย : กาพย์ฉบัง ๑๖

๏     เสียงฝนพรำคือคำขาน................แห่งวัสสะวาร(วัสสะ=ฤดูฝน)

เปรียบปานดนตรีที่อ่อนทุ้ม

๏     ล่วงสู่ฤดูมรสุม..............คันนาชอุ่ม

ปกคลุมด้วยหญ้าขจี

๏     ท้องนาน้ำขังยังมิมี.............ชาวนาวันนี้

ใช้วิธีหว่านคร้านปักดำ

๏     จ้างรถไถแทนควายทำ...............ไถนาตระตรำ

ล้ำสมัยไม่เหมือนอดีต

๏     ลงแขกแรกนาจารีต...............ทำนาประณีต

มิดหายไปจากชนบท

๏     หลากสารเคมีฉีดรด...............ทุกหยาดทุกหยด

ปรากฏเป็นข้าวเรากิน

๏     ตกค้างอยู่กลางธรณิน................ชีพลับดับสิ้น

อินทรีย์สารพลันเสื่อมสูญ

๏     รวงยังไม่สุกสมบูรณ์...............รอช้าอาดูร

รถเกี่ยวข้าวเหมาเกี่ยวไป

๏     ข้าวชื้น-อ่อนป้อนถุงใส่...............เร็วสรรพฉับไว

รีบขนไปขายโรงสี

๏     รวงข้าวสีทองของกวี...............ท่ามกลางสางสุรีย์

บัดนี้มีแต่ในนิยาย

๏     ชาวนาชอบความสุขสบาย................หาเงินจับจ่าย

หาได้เห็นใจคนกิน

๏     " คุณข้าวชาวนา " ครายิน..............." ควายทุย-โคลนดิน "

ถูกฝนรินชะละลายเลือน ฯ

๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๖

ฟ้าหลังฝน : กลอนจรรโลงใจ

ฟ้าหลังฝน : กลอนจรรโลงใจ

๏    ฝนปรายโปรย โรยหลั่ง ตั้งแต่เช้า.........เมฆาเทา เคล้านภา สุระสูญ

รุ่งล่วงสาย พรายฝน ยิ่งพ้นพูน.................เหมือนอากูล ร้อนกล้า ร่วมอาทิตย์(อากูล=คั่งค้าง)

๏    เมื่อชีวี มิเป็น เช่นปรารถนา.................อย่าแส่หา สุรา ยาเสพย์ติด

ยิ่งซ้ำเติม เสริมกลี ให้ชีวิต......................หลงทางผิด ทางพลาด ก่ออาชญา

๏    เมื่อชีวี มิได้ ดั่งใจประสงค์..................การธำรง คงมั่น ต่อตัณหา

ไม่ยอมรับ ข้อจำกัด ของอัตตา.................ปฏิเสธ สัจจา ได้อะไร ?

๏    เมื่อชีวิต ผิดหวัง ไม่ดั่งคิด...................การทุกข์ล้น ท้นจิต มิดหมองไหม้

เพิ่มเคราะห์ซ้ำ กรรมเข็ญ เป็นพิษภัย.........กายเจ็บไข้ ใจเจ็บช้ำ น้ำตาริน

๏    เมื่อมองไป ไม่เห็น อนาคต..................การประชด ลดตัว ชั่วถวิล

เลือกวิถี บีฑา ก่อราคิน...........................ยิ่งทำร้าย ชีวิน อจินไตย

๏    เมื่อโลกนี้ มิเป็น เช่นที่ปอง..................การคับข้อง โกรธกล้า หาแก้ไข

อันธพาล รานระ เพื่ออะไร ?.....................มิเคยให้ พิไลผล ดลชีวี

๏    เมื่อมืดอับ สับสน อลหม่าน..................แส่เดือดดาล ซ่านทุกข์ สิ้นสุขี

สิ่งที่หา มาได้ ไม่ยินดี............................ส่วนสิ่งที่ เสียไป ให้ร้อนรน

๏    จงเยื้องย่าง ทางธรรม งามสง่า.............นำชีวา จรัสแสง แจ้งกุศล

ละบาปกรรม ทำดี นิรมล.........................เดินอยู่บน ความถูก ต้องถูกทาง

๏    แสวงหา วิชชา จริยฉัตร......................ศีลวัตร ศรัทธา สุกสว่าง

จักประสบ สงบฤดี มิเลือนราง..................ดุจฟ้ากว้าง หลังฝน ไร้มลทิน ฯ

๒๓ มิถุนายน ๒๕๕๖

ทันสมัย หรือใจมัวเมา : กาพย์ยานี ๑๑

ทันสมัย หรือใจมัวเมา : กาพย์ยานี ๑๑

(แต่งตอนฝนทิ้งช่วง ท้องฟ้าแทบไม่มีเมฆ แสงแดดแผดจ้า อากาศร้อนจัด)

๏    โอย..โอย..จะบ้าตาย.................ร้อนฉิบหาย ใจจะขาด

เกิดอะไร กับอากาศ ?.....................ร้อนประหลาด ขนาดนี้

๏    ฟ้าใส ไร้เมฆา...........................ลมพัดมา หาไม่มี

ยามสอง ของราตรี..........................ไร้แวววี่ ทีท่าเย็น

๏    ร้อนหลาย นอนไม่หลับ................ลุกมานับ จับดาวเล่น

เรไร ร้องไม่เว้น..............................เป็นเพื่อนอยู่ มุทิตา

๏    ดึกแล้ว ดังแกล้วไกร...................มอเตอร์ไซค์ วัยรุ่นซ่า

แผดเสียง เพียงโฆษณา...................รถข้าฯแต่ง แรงเหลือเฟือ

๏    เงินขอ พ่อแม่มา.........................ให้ศึกษา หาได้เชื่อ

พ่อแม่ แลอาบเหงื่อ.........................เพื่อล่าเงิน ลูกเพลินใช้

๏    แต่แล้ว ลูกแก้วตา.......................จากบ้านนา บ่ใส่ใจ

เที่ยวเล่น เป็นเรื่องใหญ่.....................หาขวนขวาย ในวิทยา

๏    เรียนไป ไร้ความรู้.........................แค่เป็นผู้ เคยศึกษา

ปองใบ ปริญญา................................เพื่อหางาน ไม่มั่นคง

๏    งานทำ ที่ต่ำต้อย...........................รายได้น้อย คล้อยลุ่มหลง

อบายมุข ผูกจิตจง..............................ประสงค์สรรพ กามคุณ

๏    ก่อร่าง สร้างสมหนี้..........................ที่เกินตัว จนหัวหมุน

เป็นทาส ตลาดทุน-.............................นิยมให้ จับจ่ายซื้อ

๏    ชีวิต ไร้อิสระ..................................ความสมถะ น่าชังหรือ ?

วิถี ที่เลือกคือ.....................................ซื้อสินค้า กล้าเกินตัว

๏    เป็นสุข หรือทุกข์สม ?.......................อภิรมย์ / ระทมทั่ว ?

ทันสมัย / ใจเมามัว ?.............................บริโภค โรคนิยม ?

๒๒ มิถุนายน ๒๕๕๖ 

อย่าหาเหตุผล จากคนโง่ : กลอนเจ็ด

อย่าหาเหตุผล จากคนโง่ : กลอนเจ็ด

๏    ล่วงเดือน พฤษภาฯ ย่างหน้าฝน...........ณ ชน บทสถาน เริ่มหว่านไถ

ประเพณี พิรุณ บุญบั้งไฟ.........................วอนให้ สายฝน ล้นหลั่งริน

๏    ตาลปัตร ตัดไม้ ทำลายป่า...................เผาไร่ เผานา ชีวาสิ้น

ร่วมก๊ง วงเหล้า เมายากิน.........................สร้างหนี้ เป็นสิน ชินทุกวัน

๏    ปัญหา ทั้งหลาย พึ่งไสยศาสตร์.............ปัดกวาด เคราะห์เข็ญ เป็นสุขสันติ์

เหตุการณ์ ประหลาด อัศจรรย์....................ใกล้วัน หวยออก กรอกเลขเบอร์

๏    นับถือ คนมี ทรัพย์ยศศักดิ์......................รักใคร่ คนให้ กิน-ใช้ เสมอ

ชื่นชม คนรวย อวยปรนเปรอ.......................ถึงเธอ จะชั่ว ช่างหัวประไร

๏    ถูกเขา หลอกใช้ ไม่ล่วงรู้.......................ไม่สู้ ศึกษา วิชาใช้

เสื่อมถอย คอยทำ ตามแต่ใจ.......................บ่ค้น สนใจ ใดถูก/ผิด

๏    อย่าหา เหตุผล จากคนโง่.......................ที่โต แต่ตัว ไร้หัวคิด

ตระหนัก ตรรกะ วิปริต.................................มืดมิด พิทยา มนาเมา

๏    สมอง ไม่ดี มิเท่าไหร่..............................ไม่รู้ ตัวไซร้ ปัญญาเขลา

กิเลส ตัณหา พามัวเมา................................ถือเอา มิจฉา สาธุคุณ

๏    ทรัพย์ใช้ ในทาง ที่ล้างผลาญ...................วันวาร ลาญไส ในทางสถุล

จิตไถย ใจหยาบ เมินบาป-บุญ.......................หมกมุ่น กามา อภิรมย์

๏    สัมมา ทิฏฐิ มิศึกษา.................................สัมมา ปฏิบัติ ปัดเสาะสม

มีแต่ อวิชชา มุระดม.....................................ชื่นชม บ่มเพาะ เกาะติดใจ

๏    จึงมี แค่ความ ดำมืดมิด..............................อยู่คู่ ความคิด วินิจฉัย

จึงมี วิบากกรรม ตามติดไป..............................เพราะไร้ เหตุผล พิกลกรอง ฯ

๒๑ มิถุนายน ๒๕๕๖

ผักชีโรยหน้า : กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

ผักชีโรยหน้า : กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

๏    ..................................ผักชี โรยหน้า

ทำสัก แต่ว่า......................ชื่อว่า ได้ทำ

ขาดความ ตั้งใจ.................เพื่อให้ ผลล้ำ

ปากเพราะ ป้อพร่ำ..............อำนวย อวยใจ

๏    ..................................ผักชี โรยหน้า

สะท้อน สัจจา....................มนา สาไถย

ลวงหลอก กลอกกลิ้ง..........ขาดความ จริงใจ

หาเดือด ร้อนไม่..................ตัวใคร ตัวมัน

๏    ...................................ผักชี โรยหน้า

เป็นความ ต่ำช้า..................จงอย่า หฤหรรษ์

หลงตน ฉลาด....................ฉกาจ ฉกรรจ์

ขี้เกียจ เดียดดัน..................ไม่หวั่น โทษภัย

๏    ...................................ผักชี โรยหน้า

เป็นบาป หยาบช้า................หน้าที่ เหลวไหล

ศีลสัตย์ ตัดทอน..................จะย้อน ยอกภัย

กฎกรรม ตามไป..................ให้ทุกข์ คืนสนอง

๏    ....................................ผักชี โรยหน้า

ใช่สัก แค่ว่า.........................สำนวน ชวนมอง

ประมาท มักง่าย....................สุดท้าย คับข้อง

โง่เขลา เศร้าหมอง................ต้องรับ กลับตน

๏    .....................................ผักชี โรยหน้า

ผู้มี ปัญญา...........................ย่อมละ อกุศล

ตั้งใจ ทำงาน........................หวังคราญ วิมล

สะท้อน ย้อนผล.....................ศุภจล กำจร ฯ

๒๐ มิถุนายน ๒๕๕๖

ทางออก ของทางทุกข์ : กาพย์ยานี ๑๑

ทางออก ของทางทุกข์ : กาพย์ยานี ๑๑

๏    ยามที่ มีทุกขา...................เพราะปัญหา มาประดัง

รักษ์ใจ ใสดุจสังข์...................อย่าเพลี่ยงพลั้ง สร้างโศกี

๏    แวะไป ไหว้ปฏิมา...............ปล่อยหอย-ปลา พาสุขี

ใส่บาตร สวัสดี.......................เป็นวิธี ยอดนิยม

๏    ช่วยงาน สาธารณ์สุข...........บรรเทาทุกข์ ที่คลุกถม

ช่วยเขา เราอุดม.....................สมบูรณ์ด้วย อวยอิ่มใจ

๏    บ้างที่ บวชชีพราหมณ์..........หลีกเร้นความ กำสรวลไซร้

ถือศีล จินดามัย.......................สงบใจ คลายตรมตรอม

๏    สมาธิ พิจารณา...................ถึงสาเหตุ เทวษห้อม

มองไกล ให้ทั่วพร้อม................น้อมจิตไป แก้ไขปม

๏    ชำระ ชะกิเลส.....................อันเป็นเหตุ เจตน์ปฐม

ก่อกรรม ทรามวิกรม..................บ่มเพาะผิด จมจิตใจ

๏    สุจริต วิทยา.........................แสวงหา มาแก้ไข

อย่าดื้อ ถือรั้นใด........................เอาแต่ใจ ไร้ผลคุณ

๏    สุดแด แก้ไม่ได้.....................ปล่อยวางไป ทำใจสุญ

ตัณหา อย่าคุ กรุ่น......................หยุดหมกมุ่น วุ่นวายมน

๏    ถือว่า ชะตากรรม....................ก่อนคงทำ ทรามอกุศล

ชดใช้ ให้อดทน..........................ไม่รนร้อน ทอนทุกข์เทอญ ฯ

๑๙ มิถุนายน ๒๕๕๖

สันดานสรรค์สร้าง : โคลงสี่สุภาพ

สันดานสรรค์สร้าง : โคลงสี่สุภาพ

๑. มีใครสอนแมวให้................กินปลา ?

สอนหมู่มวลมัจฉา..................ว่ายน้ำ ?

ใครสอนเหล่าสกุณา................บินโบก ?

สัจจะปรากฎย้ำ.......................ต่างล้วนเป็นเอง ฯ

๒. คนมีลูกย่อมรู้......................ความจริง

เพียงแค่กายดายอิง.................ดูเลี้ยง

จิตใจอย่าหมายชิง...................ชักเชิด

" เลี้ยงได้แต่กาย " เพี้ยง...........ถ่องถ้อยบุราณ ฯ

๓. คนใดใจชั่วช้า......................สามานย์

สืบส่อเพราะสันดาน..................ธาตุแท้

คนใดใคร่เป็นพาล....................ก็เปล่า

ใครเล่าดีได้แล้.........................หากแม้ใจมาร ฯ

๔. สันดานสืบสรรค์สร้าง..............สั่งสม

อดีตชาติก่อนนานนม..................เนื่องน้าว

คนเราจึ่งปรารมภ์.......................แตกต่าง

เพราะจริตจิตใจจ้าว....................พื้นฐานตัวตน ฯ

๕. เลิกปล่อยตัวชั่วช้า..................ชาชิน

ละถอนจรจากจินต์......................รากล้าง

ทำดีมั่นชีวิน...............................ยืนหยัด

สืบสัตย์สันดานสร้าง.....................ส่งเรื้องรำไพ ฯ

๖. กุศลกรรมก่อเกื้อ.......................สุคติ

อกุศลธรรมดำริ............................ทุระล้ำ

ทำสิ่งใดใส่สติ..............................ทันเท่า

จงอย่าประมาท ; ย้ำ......................ตายแล้วเกิดรอ ฯ

๑๘ มิถุนายน ๒๕๕๖

คลื่นหน้ากากขาว : กลอนการเมือง

คลื่นหน้ากากขาว : กลอนการเมือง

๏    เมื่อเมฆา ฟ้าทะมึน คลุมพื้นพิภพ..........ความสงบ ร่มเย็น เร้นลับหาย

เหล่าขี้ฉ้อ ทรราช อำนาจขจาย.................เข้าทำลาย ขายชาติ อนาถมาน

๏    หน้ากากขาว ราวคลื่น ที่ตื่นข้น..............ปัญญาชน คนไทย ใคร่ห้าวหาญ

รวมพลัง หยั่งรู้ สู้รัฐบาล...........................ทุนสามานย์ ชาญฉล เล่ห์กลไกร

๏    เป็นเครื่องหมาย ไทมี ไม่ขี้ข้า................คนแกล้วกล้า ท้าทาน มารสาไถย

เพื่อปกป้อง ประชา อธิปไตย......................มิยอมให้ ไพร่พาล มาราญรน

๏    เกิดเกลียวคลื่น ผืนใหญ่ พัดไล่กวาด........ทรราช สัตว์ร้าย ไปให้พ้น

กีดกั้นการ โกงกิน แผ่นดินดล......................มิยอมทน จนยาก จากนโยบาย

๏    ระลอกแล้ว ระลอกเล่า เข้าโถมถา.............มุ่งรักษา เสรีภาพ ตราบชีพสลาย

สู้พรรคสัตว์ รัฐบาล สันดานควาย..................ที่ทำร้าย ทวยประชา ไร้ปราณี

๏    คลื่นลูกใหม่ จะใหญ่ขึ้น และใหญ่ขึ้น.........แม้เมฆา ฟ้าทะมึน ไม่ถอยหนี

เพิ่มพลัง พังราบ พรรคอัปรีย์........................มันกดขี่ ข่มเหง มิเกรงกลัว

๏    จนกว่าเรา จะก้าวไป กำชัยชนะ.................จะไม่ละ ฝ่าฟัน รัฐบาลชั่ว

เพื่อไผท ร่มเย็น เร้นหมองมัว.......................ฟ้าสลัว กลับสว่าง พราวพร่างเอย ฯ

๑๗ มิถุนายน ๒๕๕๖

เมืองไทย ในเงื้อมมือมาร : กลอนการเมือง

เมืองไทย ในเงื้อมมือมาร : กลอนการเมือง

๏    เมื่อโฉดชน ชั่วช้า มาปกครอง..........ทิ้งครรลอง คลองธรรม์ คลั่งตัณหา

ทุจริต คิดหมาย ร้ายมารยา..................ประหนึ่งว่า ประเทศตรอง เป็นของตน

๏    เก่งโกงกิน สินทรัพย์ นับอนันต์.........สีหน้าปั้น สันติ์ซื่อ ใจถือฉล

นโยบาย บริหาร สามานย์ท้น................ซ่อนเล่ห์กล หนเกื้อ เพื่อตัวเอง

๏    ประชาธิปไตย ให้เห็น เป็นเพียงเถ้า....มันจ้างเอา เหล่าพาล ราญข่มเหง

ละเมิดหมด กฎหมาย ไร้ยำเกรง.............ทำอวดเบ่ง เก่งกล้า ข้าฯใหญ่โต

๏    ประชาชน อย่าหมาย สบายสุข...........เมื่อมันรุก โกงกิน ฉินฉาวโฉ่

ให้ทั้งไทย ใช้หนี้ มิเลโล.......................ลูกหลานโต ต้องใช้หนี้ ชี้สำแดง

๏    คิดหรือว่า เราจะได้ ใจหรรษา ?...........เมื่อสินค้า อาหาร ต่างขันแข่ง

ขึ้นราคา สารพัน น้ำมันแพง.....................พรุ่งนี้แซง แพงกว่า ราคาวาน

๏    คิดหรือว่า เราจะอยู่ อย่างร่มเย็น ?.........ใครไม่เป็น ขี้ข้า กล้าขัดขาน

มันจะแกล้ง ไม่ให้ ได้สำราญ.....................ใช้อำนาจ สามานย์ บันดาลดล

๏    คิดหรือว่า หมู่เรา จะก้าวหน้า ?..............มันยกพวก พาลา ชั่วช้าฉล

มาดำรง ตำแหน่ง แต่งพรรคพล..................ผลาญประเทศ อาเพศผล ล้นทุกข์ภัย

๏    ประชาชน ทนได้ อย่างไรเล่า ?..............คนสั่งเผา บ้านเมือง เปลื้องตนให้

พ้นความผิด ทุจริตชาติ ฉกาจไกร...............ต้องยกเงิน ให้มันใช้ ไว้อวดรวย

๏    เราจะยอม ต่อไป ให้มันย่าม ?................ได้ทำตาม ใจชอบ ล้อมรอบด้วย

สุขเขษม สำราญ ไพร่พาลอวย....................คอยหนุนช่วย ยกมันเชิด เลอเลิศชน ฯ

๑๖ มิถุนายน ๒๕๕๖

หมายเหตุ

ขอเตือนท่านที่จะแบ่งปันกลอนการเมืองของผม

สงครามในโลกไซเบอร์ได้ก่อกำเนิดขึ้นแล้ว

1.รัฐบาลได้จัดตั้งกลุ่มคนขึ้นมากำจัดเพจที่ต่อต้านรัฐบาล ทำให้เพจนั้นถูกระงับการใช้งานตลอดไป ผมโดนมากับตัวเอง เสีย Facebook ไป 2 ครัง 2 เพจ

2.รูปประจำตัว หน้ากาก V ดูเหมือนจะถูกระบบของ Facebook บล็อคไว้ ไม่ให้ปรากฏอยู่ช่วงหนึ่ง

3.แม้แต่การเปิดเพจใหม่ก็อาจเปิดไม่ได้ ผมพยายาม 2 ครั้งแล้ว ใช้อีเมล์ใหม่ก็เปิดไม่ได้

ขอให้พิจารณาให้ถี่ถ้วน ก่อนนำไปโพสต์ในเพจที่สุ่มเสี่ยงจะถูกโจมตีจากคนของรัฐบาล

นี่แหละ คน : กลอนหก

นี่แหละ คน : กลอนหก

๏    สัตว์กินหญ้า ต้องเป็นเหยื่อ.............สัตว์กินเนื้อ เสือสิงห์ฯลฯร้าย

ชีวีแขวน บนความตาย........................จะกล้ำกราย คราใดกัน

๏    ทุกวันวี่ ที่ถูกล่า.............................ไล่เข่นฆ่า ชีวาสัญ(ชีวะ+อาสัญ)

ทั้งกลางคืน ทั้งกลางวัน.......................ตระหนก อกสั่น ขวัญกระเจิง

๏    แต่ยามสุด หยุดการล่า.....................สัตว์กินหญ้า ก็ร่าเหลิง

ลืมที่เพิ่ง วิ่งเปิดเปิง.............................เล็มหญ้าเบิ่ง สบายอุรา

๏    ไม่วิตก หมกกังวล...........................สักวันตน ต้องโดนฆ่า

ไม่ท้อแท้ แก่อาชญา............................สู้ชีวา ท้าชีวี

๏    ชวนฉุกคิด ชีวิตคน...........................ไม่ทุกข์ทน จนเท่านี้

สะดวกสบาย มากมายมี.........................สิ่งปรีดิ์เปรม เกษมสำราญ

๏    กลับเรื่องมาก อยากไม่หมด................มิละคด ลดขวนขาน

โลภมากมี ฤดีต้องการ............................มโหฬาร มหันต์รวย

๏    ไม่สมใจ ให้โศกี...............................บ้างเลือกมี ชีวีม้วย

ความเป็นคน วนเวียนด้วย........................ความเจ็บป่วย ทางจิตใจ

๏    ต้องพึ่งพา สารพัดศาสตร์....................ช่วยชีวาตม์ แก้ขัดไข

ต้องทนทุกข์ ทรมานไป...........................จวบวันวัย ไปจากจร

๏    อยู่ว่างๆ สร้างปัญหา...........................ให้ชีวา ดาเดือดร้อน

นี่แหละคน บนละคร.................................ที่วนย้อน ห่อนหยุดเอย ฯ

๑๕ มิถุนายน ๒๕๕๖

ชีวิต อนิจจา : กาพย์ฉบัง๑๖

ชีวิต อนิจจา : กาพย์ฉบัง๑๖

๏    วันหนึ่งในฤดูหนาว................มีแมวหางยาว

ขนขาวเยื้องย่างมาเยือน

๏    ท่าทางสำรวจตรวจเรือน...............ทำทีเสมือน

อยากเคลื่อนเข้ามาอาศัย

๏    อยู่ช่วงเจริญพันธุ์วัย................หากลัวผู้ใด

มีไมตรีมิกังวล

๏    ตัวเมียมาคลอเคลียคน................ทุกวันเวียนวน

จนมัน-ฉันต่างคุ้นเคย

๏    แมวขาวค่อยอ้วนชวนเชย................คนมักทักเอ่ย

เอาละเหวยคงท้องมองที

๏    ฉันเองไม่รู้อยู่ดี...............วันดีคืนดี

มันลี้หายใต้บันได

๏    โผล่มาอีกทีท้องใย.................แฟบลงทันใด

ช่างให้ฉงนสนเท่ห์

๏    ณ วันที่ ๔ เดือนเม-...............ษายน อลเวง์

เอ..เหมือนได้ยินลูกแมวร้อง

๏    แม่คอยประคับประคอง................แมว ๔ พี่น้อง

ไร้ข้อบกพร่องข้องวัตร

๏    ลูกแมวโตแล้วเริ่มหัด...............ปีนป่ายไล่ฟัด

หางแม่ที่ปัดไปมา

๏    ล่วงพ้นต้นเดือนพฤษภาฯ...............รู้สึกแปลกตา

แม่แมวไม่มาป้อนนม

๏    ลูกร้องก้องห้องระงม...............ทรมานซานซม

จมอยู่แต่ห้วงน้ำตา

๏    ฉันต้องไปตลาดซื้อปลา-.............ทูนึ่งซึ่งมา

ผสมน้ำทำแทนนม

๏    เวลาผ่านไปคล้ายลม...............ลูกแมวอ้วนกลม

นิยมเล่นไล่งับกัน

๏    แต่ยังชอบใจให้ฉัน...............ลูบตัวของมัน

หลับตาประหนึ่งว่าฝันไป

๏    มีแม่แมวอยู่ชิดใกล้...............เป็นห่วงเป็นใย

เลียไล้ลูกผูกใจรัก

๏    อุทาหรณ์สอนรู้จัก................อนิจจานัก

อย่าปักใจในชีวี

๏    หาความแน่นอนไม่มี...............หายใจวันนี้

พรุ่งนี้สิสิ้นลมปราณ

๏    อย่าเอาแต่เมาสำราญ...............รู้บาป-บุญ-ทาน-

วัฏฏะสังสารเวียนวน

๏    อย่าหลงมายาประจญ...............ในความเป็นคน

ติดสุข-ทุกข์ท้นจนตาย

๏    ชะตากรรมที่กล้ำกราย...............หลังจากวันวาย

จะได้รู้สัจจ์ชัดจริง ฯ

๑๔ มิถุนายน ๒๕๕๖