รักตัวเอง ? : กลอนคติเตือนใจ
๏ กิจกรรม ธรรมชาติ
เดรัจฉาน.............สืบสัน ชาตญาณ บันดาลไส
ตัณหา อารมณ์
อุดมใจ........................จิตไร้ ประทิน ถือศีลธรรม
๏ ความเห็น
แก่ตัว-เอาตัวรอด..............ถ่ายทอด ทั่วใน ใจสัตว์ส่ำ
อัศจรรย์
บรรดา พฤกษากรรม................ยังทำ ดั่งเช่น เห็นแก่ตัว
๏ " ธรรมชาติ " ชีวา กระนั้นหรือ
?..........ยึดถือ " อัตตา คติ "ทั่ว
หรือเพียง
ภพนี้ ที่หมองมัว....................ผลักดัน พันพัว ชั่วบาปพิตร(พิตร=ของเครื่องปลื้มใจ)
๏ ความเห็น แก่ตัว
ของหัวใจ................ทำให้ ใจดำ อำมหิต
เบียดเบียน
ผู้อื่น ชื่นชูชิต.......................ไม่คิด ผิด-ชอบ กรอบชั่ว-ดี
๏ ยึดตัว ของตน
ยลที่ตั้ง......................ใครทุกข์ ก็ช่าง หวังสุขี
จึงเกิด
พฤติกรรม์ ราญราวี......................ไม่มี ที่สุด มนุษย์ชน
๏ ไม่ควร เรียกว่า " รักตัวเอง
"...............เพราะการ ข่มเหง คืออกุศล
ไม่เกิด
ประโยชน์ โปรดตัวตน..................อย่างคน ใจสัตว์ คิดคาดกัน
๏ คน" รัก ตัวเอง "
ควรเพ่งหา................กระทำ กรรมา ตราตรวจขัน
อย่าล่วง
ละเมิด เริดศีลธรรม์....................นิโรธ โทษทัณฑ์ สำราญใจ(เริด=ค้างอยู่,นิโรธ=ความดับ)
๏ เพียรสร้าง ความดี
มีกุศล....................เพื่อผล ประเสริฐ เพริศผ่องใส
ชีวัน ปกป้อง ต้องทำไป..........................โดยให้ เว้นเวียน เบียนเบียดเอย ฯ
ชีวัน ปกป้อง ต้องทำไป..........................โดยให้ เว้นเวียน เบียนเบียดเอย ฯ
๑๑ พฤศจิกายน
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น