โลก -> อวสาน : กลอนสุภาพ ( กลอนแปด )
๏ ประชาชน ล้นหล้า
สุดจะแก้..............ที่เพิ่มแล้ หลากคน จนยากหลาย
ขาดศึกษา อาหาร
ปัญญาดาย.................ลูกมากมาย ตาย-อด ปรากฏออ
๏ ปลายศตวรรษ อุบัติคน ท้น ๒
เท่า......แล้วจะเอา อะไร ให้กินหนอ ?
เสื้อผ้า-บ้าน-อาหาร-น้ำ
ฯลฯ ย้ำ..ไม่พอ.....ไม่แคล้วก่อ อาชญา ปล้น-ฆ่ากัน
๏ สภาวะ โลกร้อน
บ่อนทำลาย..............ความเสียหาย อาหาร กาลคับขัน
ทุพภิกขภัย ร้ายแรง
สำแดงดัน..................ให้สิ้นสันติ์ หั่นสุข ทุกข์ทวี
๏ ทรัพยากร-พลังงาน ผลาญเข้าไป........ป่าตัด-ไถ-เผา-โค่น จนป่นปี้
ความเสียหาย หลายเท่า
ไม่เข้าที..............แล้งไม่มี น้ำ-ท่วม อ่วมอรทัย
๏ ธรรมชาติ ขาดสูญ
ดุลยภาพ...............โลกพิลาป อาบเภท เทวษไหล
ทัณฑ์กลียุค ทุกข์แสน
ทั่วแดนใด...............มีแต่ภัย ร้ายเหตุ เวทนา
๏ คนจะอยู่ อย่างสัตว์
หวาดระแวง...........น้ำใจแห้ง แล้งเหือด เลือดหลั่งหรา
คนจะเห็น แก่ตัว
ทั่วนครา..........................โลกถึงครา อวสาน ชีวันเอย ฯ
๓๐ มกราคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น