ธรรมชาติงดงาม : กาพย์ยานี ๑๑
๏ โอ้...สัตตบรรณ
เจ้าเอ๋ย...............ไฉนเลย โชยกลิ่นหอม
ยามที่
สุรีย์ยอม.............................นภาล้อม น้อมราตรี
๏ กลิ่นเจ้า
เย้ายวนข้า......................จากเคหา มาที่นี่
ยังพง
ป่าดงพี...............................ด้วยฤดี มีเยื่อใย
๏ ดอกขาว
นวลพราวผ่อง..................รูปงามต้อง คล้องจิตหมาย
จุ๋มจิ๋ม
งามพริ้มพราย.......................เกาะกลุ่มกลาย บานใหญ่โต
๏ ดกดอก
ออกทั่วต้น........................ตระหง่านพ้น นภาโผ
ดั่งชวน
อวลกลิ่นโชว์.......................ทั้งโลกา อมรินทร์
๏ ป่ามืด
นภาหม่น.............................สนธยา สวยถวิล
ลมโชย
เย็นโรยริน...........................ลูบกายิน ทรีย์ปรีดา
๏ ป่าใหญ่
ไร้แสงสี............................นภามิ มีปัญหา
เดือนแรม
แซมดารา.........................ระยิบร่า ระย้าเริง
๏ ธรรมชาติ
คือชีวิต............................อย่าเผลอผิด จิตหลงเหลิง
สารพัน
สิ่งบันเทิง(ในสังคม)...............ล้วนยุ่งเหยิง ร้อนเจิ่งใจ
๏ สุขงาม
ธรรมชาติ.............................ไม่มีพาธ ปราศจากภัย
คลาดแล้ว
ไม่แคล้วไคล.....................ทุกข์หลั่งไหล ย้อนให้เอย ฯ
๙ มกราคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น