โลกา-สวรรค์ : กลอนสุภาพ(กลอนหก)
๏ เห็นหรือไม่
คนใจทราม.............มีรูปงาม คนตามหลง
แล้วหลอกลวง
ทรวงดั่งกรง-.............เล็บพิฆาต อาชญา
๏ เห็นหรือไม่ คนใจงาม................มีรูปทราม ตามยถา
ถูกหมางเมิน
เหินห่างตา...................ไร้คุณค่า พาอับอาย
๏ คงเห็นหรือ
คนซื่อสัตย์................มัธยัสถ์ อัตคัดหลาย
ต้องว้าเหว่
เอกากาย.........................อย่างเดียวดาย ไม่ได้ดี
๏ คนอัปรีย์
มีพวกมาก....................ช่วยดัน-ลาก สูงศักดิ์ศรี
ทรัพย์มั่งคั่ง
รวยมั่งมี..........................ด้วยวิธี ทุจริตมา
๏ คนสามานย์
สันดานโฉด................ชื่ออุโฆษ ใหญ่โยชน์หนา
ขึ้นปกครอง
ผองประชา........................แสวงหา ประโยชน์ตน
๏ คงเห็นว่า
คนฉลาด.......................คิดเปรื่องปราด ขาดกุศล
ลวงล่อทรัพย์
กับผู้คน..........................ด้วยเล่ห์กล จลจัดเจน
๏ นี่คือ " โลก " ที่บกพร่อง................ความขัดข้อง ครรลองเห็น
โลกแห่งภัย
ไม่ใช่เพ็ญ.........................หลากลำเค็ญ เช่นโทษทัณฑ์
๏ มี " โลกอื่น " รื่นรมย์กว่า.................พรรณนา
ว่า" สวรรค์ "
ไม่เบียดเบียน
กันและกัน.......................เสพสุขสันติ์ ฉันท์ฤดี
๏ สำหรับผู้
สร้างกุศล.........................สาธุชน มลทินหนี
ศีลธรรม
งดงามมี..................................จงทำดี สุคติเทอญ ฯ
๒๗ ธันวาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น