กาพย์ยานี ๑๑ : ลมหวน รัญจวนจิต
ตาสว่าง ตื่นกลางดึก รู้สึกหนาว ร้าวไม่หาย
หาผ้า มาห่มกาย บรรเทาลม โถมพัดพา
หนาวลม โหมหน้าร้อน นึกอาวรณ์ นอนผวา
เนื้อกลอย สร้อยสุดา อาจอ้างว้าง ? คิดครางคลาย
อยากอยู่ ดูแลป้อง กอดประคอง ไม่หมองหมาย
หนาวถูก มาซุกกาย ซบ อกพี่ มีสุขปวง
แก้วตา อย่าเศร้าสร้อย พี่เฝ้าคอย ละห้อยหวง
ห่างกาย ไม่ห่างทรวง ทุกคืนวัน ฝันถึงนวล
อากาศ ประหลาดเปลี่ยน ใจพี่เจียร วนเวียนหวน
เคียงข้าง หวังชิดชวน รักเพียงเจ้า ยอดเยาวพา
ลมหวน รัญจวนจิต ได้แค่คิด ริษยา
ลมจูบ ลูบกานดา ส่วนพี่หมอง ไกลน้องนาง
ท่ามกลาง คืนข้างแรม คิดถึงแก้ม แย้มสองข้าง
อยากดอม หอมกลิ่นจาง แนบหน้าน้อง คล้องฤดี
รอกาล วันข้างหน้า จะมาหา ขวัญฉวี
สานรัก สานไมตรี ให้คงอยู่ คู่นิรันดร์ ฯ
๒๕ มีนาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น