กาพย์ยานี ๑๑ : ใจบุญ
รุ่งหล้า คราเค้าครึ้ม สูรย์เซาซึม ทึมม่อยหม่น
เย็นเยื้อง จากเบื้องบน เมฆเทาท้น ล้นนภา
มัวหมอง แสงทองสิ้น ไร้นกบิน ผินผละฟ้า
เกาะกลุ่ม สุมกายา ซุกกายขด หมดวจี
ฟ้ามัว หัวใจเจ่า หนาวเนื่องเนา ร้าวฤดี
แสงสาง ลางแสงสี ยิ่งเยือกหนาว สั่นเทานั้น
หายใจ ย้ายไอเย็น เอาไอเข็ญ เย็นเข้าขันธ์
ผ้าห่ม ถมทับทัน คลายหนาวสั่น สะท้านทรวง
เห็นใจ ใครเข็ญผ้า เห็นใบหน้า น้ำตาร่วง
เห็นทุกข์ ที่คลุกควง เห็นกุศล หนทางทาน
ยื่นน้ำ ใจให้จับ ยื่นปันทรัพย์ นับกล้าหาญ
สุขใจ ใสสำราญ กุศลบุญ พูนทวี
ชีวิต แค่นิดน้อย กาลล่วงร่อย ชีพน้อยหนี
ให้ผ้า-อาหารฯลฯ พลี แจกผู้ยาก ลำบากจน
โลกนี้ จิน่าอยู่ เพราะมีผู้ ใจกุศล
เมตตา สาธุชน ไม่ตระหนี่ เบียนบีฑา
ศรัทธา บุญกุศล สัตผล ดลสุขา
สัทธรรม นำชีวา สู่สุคติ นิรภัย ฯ
๑๒ มกราคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น