กลอน รัก : รับขวัญวารอรุณ
(ละเลยฉันทลักษณ์)
เสียงการ้อง ก้องกร้าว แต่เช้าตรู่ อีแพรดสู้ จู้จ้อย ไม่ถอยหนี
เสียงฝนซ่า กระทบ โสตอินทรีย์ ค้างคาวถึ่ ลี้ลับ กลับเรือนราง
เสียงฝนซ่า กระทบ โสตอินทรีย์ ค้างคาวถึ่ ลี้ลับ กลับเรือนราง
แสงสลัว มัวฟ้า ผ่านกระจก สานโศลก โลกบัญชร ตอนฟ้าสาง
มวลเย็นชื้น รื้นไหล ไล้ลางลาง กระทบร่าง ช่างชื่น ระรื่นรมย์
อโณทัย ใหม่มา ชีวาเริ่ม จะนอนเพิ่ม เกริมกระไร ละอายสม
ลุกมาแกล้ง แต่งกลอน อ้อนอารมณ์ ให้ชู้ชม พรมใจ แม้ไกลกัน
น้องกัลยา นารี ของพี่เอ๋ย แม่ทรามเชย เขนย..ลา มา...จอมขวัญ
พี่เชิญชวน นวลน้อง ท่องประจัน ยามตะวัน เบิกฟ้า รับอรุณ
ฟ้าแจ่มแจ้ง แสงสูรย์ จุนจานส่อง ไม่ผุดผ่อง ครึ่งน้องพี่ มิงามสุญ
ยามฟ้าสาง ย่างเยาว์ เร้าละมุน ยังกลายศูนย์ ละมุนเรียบ เทียบเจ้าจัง
ยามฟ้าสาง ย่างเยาว์ เร้าละมุน ยังกลายศูนย์ ละมุนเรียบ เทียบเจ้าจัง
อีแพรดสร้อย จ้อยหวาน กังวานแว่ว เสียงน้องแก้ว แพร้วผุด ดุจเสียงสังข์
รุ่งอรุณ อุ่นอบ จบอายอัง อุ่นไอนาง ฝังละมุน อุ่นใจจริง
อรุณรุ่ง ฟุ้งฟ้า นะน้องขวัญ ขอฝากสัญ ญาใจ ให้ยอดหญิง
ตราบอรุณ คู่หล้า ไม่ละทิ้ง ใจพี่อิง แอบเจ้า เท่าอรุณ ฯ
๑๖ ตุลาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น