ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน
ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร
*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันอังคารที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2553

ไม่มีสิทธิ์มาห่วง : กลอนอกหัก




ไม่มีสิทธิ์มาห่วง : กลอนอกหัก

      ถ้อยคำ ไม่นำพา            จากสร้อยสุดา มารศรี
น้ำใจ ไม่ใยดี                       "..ไม่เคยมี มีเยื่อใย.."

      คิดเขลา เมาไปเอง         ใจนักเลง เก่งเกินไกร
บอก"รัก" จากปากไป             ไร้ความหมาย ใจจนตรอก

      ในเมื่อ ฉันไม่ใช่              ต่อไป คงไม่กล้าบอก
บอกใย ใจช้ำชอก                  แม้อยากบอก ว่า"..เป็นห่วง.."

      ขอบคุณ เคยจุนเจือ          ไม่ให้เฝือ เป็นเบื้อบ่วง
ไร้ใคร คล้ายไร้ห่วง                 ใยใจหน่วง ถ่วงอาลัย

      ใจ"ว้าง" แล"ร้าง"เลือน      ไม่"ว่าง"เหมือน เคยเยือนใย
ปวดร้าว เนาน้าวใน                  ไม่เหมือนใจ...ใจดวงเดิม

      ก็ว่า จะไม่คิด                   เที่ยงคืนจิต วิกฤติเหิม
ไม่นิ่ง กลิ้งกลอกเกริม              ตื่นมาเจิม เติมวจี

      ก็รู้ อยู่แก่ใจ                     ว่า..ห่าง..ไกล..ไกล..วิถี
แต่ใจ ไม่รักดี                          มองไม่มี เหมือนหนีไป

      ใจ"ร้าง" ใจ"ว่างเปล่า"        ใช่"ว่าง"วาว เพราประไพ
ใจ"ร้าง" มัน"ว้างไร้"                 ใช่"ว่างไว" ให้ซมซาน

      อนิจจา อนาถจิต               ไม่เคยคิด ไพล่-ผิด-ผลาญ
เปลี่ยวดาย ในดวงมาน              ปวดร้าวราน สะท้านใน

      อดีต เคยติดตาม                คงต้องห้าม จำนนใจ
อย่ามอง อย่าจ้องไป                 เราไม่ใช่....ใครในมาน

      "ไม่มี สิทธิ์มาห่วง"            มันเจ็บหน่วง ทั้งทรวมสาน
ใจ"ร้าง" ร้าวร้างราน                  ถอนใจนาน กลั้นกลืนทรวง

      ต่อไป คงไม่มี                    ใครที่..เรามีสิทธิ์...ห่วง
ใจหาย คล้ายลมลวง                  โลกทั้งปวง ถ่วงทับใจ ฯ

๒๖ ตุลาคม ๒๕๕๓

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น