ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน
ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร
*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันอาทิตย์ที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2553

ครรลอง ของ " คู่รัก " ( นิยาม ของ คู่รัก )



ครรลองของ" คู่รัก "(นิยามของคู่รัก)

คู่รัก..
หมายถึง คน ๒ คน ที่รักใคร่กัน ฉันชู้สาว..
ชู้สาว..ไม่ใช่..ชู้รัก...
เป็นการอธิบาย ตามหลักการใช้ภาษาไทย...
เพราะไม่อาจใช่ คำว่า รักระหว่าง ชายหญิง...
ซึ่งจะเป็นคำจำกัดความที่คับแคบเกินไป..ในปัจจุบัน

นอกจากจะมิได้หมายถึง " ชู้รัก " และยังไม่รวมถึง " กิ๊ก-กั๊ก "ด้วย
เพราะไม่ชอบด้วยหลักศีลธรรมอันดีงาม...

ครรลองของ" คู่รัก " มีอย่างไร...

๑.เป็นคู่รัก
      คู่รัก...ย่อมรักกัน.เพียงคู่เดียว..ในเวลาเดียว...
      มีความรัก..ความใคร่..ความพึงพอใจ...ความปรารถนาซึ่งกันและกัน....
      ต้องการ..ใฝ่ปอง..ที่จะอยู่คู่เคียงกัน...
      ต้องการใช้ชีวิตร่วมกัน...แบ่งปันชีวิตเพื่อกันและกัน...
      ผูกพันกันด้วยความคิด...จิตใจ...ความรู้สึก..และอารมณ์รัก....
      มีสายใยแห่งความสัมพันธ์ต่อกัน...ทั้งสองฝ่าย...
      มิใช่เพียงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง....เพียงฝ่ายเดียว
      ย่อมต้องการความเอาใจใส่..ความสนใจใยดี...ความเอื้ออาทรต่อกัน...อย่างตั้งจิตตั้งใจ
      แม้สมองจะไม่ได้คิด..แต่จิตใจยังคงผูกพัน...อย่างแน่นเหนียว...ตลอดเวลา

๒.เป็นคู่ชีวิต
      ทั้งสองต้องใช้ชีวิตคู่...ร่วมกัน...
      อย่างสอดคล้องประสานกัน....
      ไม่ใช่ต่างคนต่างอยู่...ต่างใช้ชีวิตเป็นอิสระ..ไม่เกี่ยวข้องกัน
      ไม่ใช่ต่างฝ่ายต่างทำอะไรตามอำเภอใจ...โดยไม่สนใจความรู้สึกนึกคิดของอีกฝ่าย....
      อย่างนั้น...ไม่ใช่ " คู่รัก "

๓.เป็นเนื้อคู่กัน
      คือเกิดมาเพื่อเป็นคู่ชีวิตกัน...
      เป็นคู่รัก...คู่คิด...คู่ครอง...คู่เคียง....
      เป็นคู่บุญ....คู่สร้างคู่สม....
      เป็นคู่ทุกข์คู่ยาก....ร่วมเป็นร่วมตาย....
      ไม่ทอดทิ้งกัน..ทั้งในยามสุขและในยามทุกข์....ร่วมสุขร่วมทุกข์กัน...
       แต่มิใช่ว่าต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา...
       มิใช่ว่า ต้องไปไหนมาไหนด้วยกันทุกหนทุกแห่ง.....

๔.เป็นของกันและกัน
      เป็นโดยบทบาท....
      เป็นโดยสถานภาพ.....
      เป็นโดยสภาวะของคนที่เป็น " คู่รัก " กัน....
      มิใช่โดยสถานะของความเป็นวัตถุ....
      มิใช่โดยสภาพความเป็นสิ่งของ....
      และมิใช่โดยสภาวะความเป็นสัตว์เลี้ยง...

๕.ผูกพันกัน
      คู่รัก..ย่อมต้องเอาใจใส่ต่อกัน....
      ทั้งความเป็นอยู่...การงาน...อารมณ์...ความรู้สึก....สุขภาพ...ชีวิต....ฯลฯ
      มิใช่ " ผูกมัด "กัน...จนไร้อิสระโดยสิ้นเชิง...
      มิใช่ " ผูกรัด "กัน...จนหมดสิ้นความเป็นตัวของตัวเอง....
      มิใช่ " ผูกติด "กัน...ไปทุกหนแห่ง....
      มิใช่ " ผูกยึด "กัน.....ไม่ให้คลาดสายตา...

๖.เกื้อกูลกัน
      ด้วยความคิดที่จะต้องใส่ใจ..ดูแล...ปกปักรักษา...ซึ่งกันและกัน...
      ให้การอุดหนุนจุนเจือ...เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่..แก่กัน...
      ส่งเสริม...สนับสนุนกัน...ให้ประสบความเจริญก้าวหน้า...
      ทั้งด้านสุขภาพ..สติปัญญา..ความคิด...อารมณ์....
      และหน้าที่การงาน...ให้ประสบความสำเร็จสมหวัง....
      ช่วยเหลือกัน...สนับสนุนกัน...ในการพัฒนาคุณภาพชีวิต...
      แบ่งเบาภาระของกันและกัน....
      เป็นที่พึ่งพาอาศัยกันได้....ทุกเวลา..ทุกสถานที่..ทุกโอกาส....

๗.คู่ครองกัน
      ในความหมายของการดูแล..ปกปักรักษา..ซึ่งกันและกัน....
      ประคับประคองกันด้วยความเอื้ออาทร....
      มิใช่การ "ครอบครอง" กัน...อันแสดงถึงการยึดถือ..ควบคุม....
      มิใช่การ"ปกครอง"..ที่อีกฝ่ายแสดงความเป็นใหญ่กว่า...เหนือกว่า...มีอำนาจมากกว่า....

๘.กลมเกลียวกัน
      พร้อมเพรียงกัน...ร่วมมือร่วมใจกัน...พร้อมใจกัน....
      สอดคล้องประสานสัมพันธ์กัน....
      สามัคคีมิแตกแยก....
      แม้จะมีความแตกต่างทางความคิดก็ตาม
      ย่อมต้องหาข้อยุติที่ลงตัว...
      ก่อนจะมีการแสดงออกซึ่งแสดงความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน

๙.ห่วงใยกัน
      ด้วยความผูกพันกันทางร่างกายและจิตใจ
      พะวงถึงกัน...ในด้านความเป็นอยู่...สุขภาพ..งานการ...อารมณ์ความรู้สึก...ชีวิต...
      กังวลต่อกัน...ในสวัสดิภาพความปลอดภัย....
      มิใชการ "หวงแหน "กันเพื่อกีดกันให้ออกห่างจากบุคคลอื่น...
      มิใช่การ " หึงหวง "กัน...อย่างไม่เลือกกาลเทศะ
      แม้อาจมีการแสดงออกซึ่งความหึงหวง-หวงแหนกันบ้าง
      เพื่อให้อีกฝ่ายรู้สึกถึงความผูกพันทางจิตใจที่มีต่อกัน....ตามสมควร

๑๐.แบ่งปันกัน
      ในทรัพยากรทั้งหมดทั้งสิ้นที่ต่างฝ่ายต่างมีอยู่...
      ทั้งทรัพย์สิน..เงินทอง...สิ่งของเครื่องใช้....ที่อยู่อาศัย...เวลา...
      ตลอดจนถึงพละกำลัง...กำลังความคิด...สติปัญญา..
      ความรู้...ทักษะ...
      และอาจรวมไปจนถึงอวัยวะและชีวิต...อย่างมิได้หวงแหน....

๑๑.เท่าเทียมกัน
      ด้วยความเสมอภาคของคุณค่าความเป็นคน....
      คุณค่าของชีวิตที่มิได้แตกต่าง...ห่างชั้นกัน...
      ความสำคัญของความเป็นคนรัก...ที่มิได้มาก / น้อยไปกว่ากัน...
      แต่มิใช่ความเท่าเทียมกัน ในความคุณสมบัติส่วนตัว...
      มิใช่ความเสมอภาคกัน ในด้านศีลธรรม....คุณธรรม...จริยธรรม
      มิใช่ความทัดเทียมกัน ในความแข็งแรงของสุขภาพกาย..สุขภาพจิต...

๑๒.ไว้เนื้อเชื่อใจกัน
      คู่รัก..ย่อมต้องไว้วางใจกันได้...
      เชื่อถือ..เชื่อใจ..ในนิสัยใจคอ...จิตใจ....
      เชื่อมั่นในการตัดสินใจของอีกฝ่าย....
      ไม่หวาดระแวง..คลางแคลงใจต่อกัน....
      ไม่สงสัยกัน....
      ทั้งนี้..ย่อมต้องขึ้นอยู่กับ ความสมบูรณ์ของสำนึกความรับผิดชอบ...
      ต่อพฤติกรรมและบทบาทหน้าที่ของแต่ละคน...

๑๓.จริงใจต่อกัน
      คู่รัก...ต้องบริสุทธิ์ใจต่อกัน.....
      มีความซื่อสัตย์สุจริต...อย่างเที่ยงแท้...แน่นอน...มิผันแปร....
      รักษาศีลธรรมอันดีงามต่อกัน....อย่างไม่มีวันละเมิด...
      ไม่โกหก...ไม่หลอกลวง....เสแสร้ง....
      ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม....มารยา...
      ไม่มีจิตใจที่ฉ้อแล...คด...โกง...เจ้าเล่ห์เพทุบาย...ต่อกัน

๑๔.นับถือกัน
      เคารพต่อความเป็นคู่ครอง..ผู้เสมอกันโดยสถานภาพ
      ย่องย่องกัน....ในความเป็นคู่คิด....
      นับถือกัน......ในความเป็นคนรัก....
      ให้เกียรติกัน .....ในฐานะผู้ร่วมสุขร่วมทุกข์....
      ให้ความสำคัญต่อกัน.....ในสภาวะของความเป็น " คู่ชีวิต "

๑๕.เป็นมิตรกัน
      มีไมตรีต่อกันอย่างแน่นแฟ้นไม่เสื่อมคลาย....
      รักใคร่กันอย่างสนิทสนมคุ้นเคย....
      เป็นเพื่อนคู่คิด...เพื่อนชีวิต...คู่ทุกข์คู่ยาก....
      ปรารถนาดีต่อกันอย่างไม่มีวันหมดสิ้น... 
      ดูแลกันอย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย....
      เอาใจใส่ต่อกันอย่างไม่รู้สึกเบื่อหน่าย....

๑๖.ปรองดองกัน
      ใช้ชีวิตร่วมกัน...ใช้เวลาร่วมกัน...
      ใช้ทรัพยากรที่มีทั้งหมดทั้งสิ้นร่วมกัน....
      อย่างชอบธรรม...ประนีประนอม...
      ถ้อยทีถ้อยอาศัย..ต่อกันด้วยไมตรีจิต...
      ยอมโอนอ่อนผ่อนปรนให้แก่กันและกัน...โดยไม่ตั้งข้อแม้และเงื่อนไข....
      ไม่แก่งแย่งกัน...ไม่เอารัดเอาเปรียบกัน...ไม่เบียดเบียนกัน...

๑๗.ทะนุถนอมกัน
      คู่รัก..ย่อมต้องคอยดูแลเอาใจใส่ต่อกัน...ในทุกๆเรื่อง...ทุกๆด้าน...
      คอยบำรุงรักษากันและกันในสุขอนามัย...ชีวิตความเป็นอยู่...
      คอยระมัดระวังมิให้ลำบากขัดสน...อับจน....ข้นแค้น...
      คอยระวังรักษามิให้เป็นอันตราย...ลำบาก...เดือดร้อน....
      ไม่ทำร้ายกัน...ทั้งในด้านร่างกายและจิตใจ...
      ไม่คิดร้าย...ไม่ประสงค์ร้าย...ไม่มุ่งร้าย...ไม่ปองร้าย...ไม่เหยียบย่ำน้ำใจกัน...
      ไม่ปฏิบัติต่อกันเสมือนหนึ่งเครื่องมือ.....
      ไม่ใช้กันเป็นบันไดไต่เต้าไปสู่ความสำเร็จสมหวังส่วนตัว....
      ไม่ปฏิบัติต่อกันเยี่ยงสัตว์เลี้ยง....
      ไม่ทำต่อกันเช่นสิ่งรองรับระบายอารมณ์

๑๘.ปรึกษากัน
      คู่รัก...ย่อมหมั่นปรึกษาหารือกัน...อย่างผูกพัน...
      ทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องของทั้งคู่....
      ขอ...รับฟังความคิดเห็น..ความรู้สึก..คำแนะนำ...จากกันและกัน...
      ถ่ายทอดทัศนคติ...ความคิด...ความรู้...ค่านิยม...ให้แก่กัน....
      แต่มิได้บังคับ...ขู่เข็ญ...ว่าจะต้องยอมรับ...หรือคล้อยตาม....
      ร่วมพิจารณากันก่อนจะทำการตัดสินใจ.....
      ช่วยเหลือกันในการสร้างสรรค์ชีวิตคู่...
     
๑๙.ถ้อยทีถ้อยปฏิบัติต่อกัน
      ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน....
      ปฏิบัติต่อกัน...อย่างเดียวกัน...ในทำนองเดียวกัน...ในเรื่องเดียวกัน...อย่างไม่เอนเอียง...
      ไม่เลือกปฏิบัติ...ไม่ลำเอียง....ไม่เอารัดเอาเปรียบ....
      ปฏิบัติต่อกันอย่างเท่าเทียมกัน...อย่างเสมอภาค...และปรารถนาดีต่อกัน....

บทสรุป
      นี่คือครรลอง...คือนิยาม...คือระเบียบปฏิบัติ...คือกฎเกณฑ์...คือหลักศีลธรรม...คือหลักจริยธรรม...
      ของ คนที่เป็น " คู่รัก " ที่จำเป็นต้องศึกษา...เรียนรู้...ประพฤติปฏิบัติ...
      อย่างพากเพียร...พยายาม...อดทน...อดกลั้น...เสียสละ...จริงใจ...สุจริต....ซื่อตรง....

      คิดถึงตัวเอง..........ให้น้อยลง....
      คิดถึงอีกฝ่าย.........ให้มากขึ้น....
      คิดถึงเราทั้งสอง.....ให้มากที่สุด....
     
      เพื่อให้สมกับความเป็น.....
      " คู่  รัก " ฯ

๓๑ ตุลาคม ๒๕๕๓

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น