กลอนรัก : หนาวลม ตรมใจ
ลำดวน ใบปรวนปลิว ระคายผิว เพราะริ้วลม
ลมหนาว มาเล้าสม ลำดวนกรม หนาวนมนาน
ลมเย็น เช่นลมหนาว ทำให้เหงา ร้าวระราน
ลมแห้ง แหนงผิวพาน ใจเศร้าซ่าน ลั่นระทม
ลมผวน ให้หวนคิด ถึงขวัญจิต สนิทสนม
แนบน้อง แม้ต้องลม พี่สุขสม รมย์รื่นใจ
ผิวน้อง เนียนผ่องผุด เปรียบประดุจ บัวสุดใส
หอมหวน เย้ายวนใย หอมน้อมใน ไล้อุรา
ผิวนุ่ม น้องชุ่มชื่น ลูบผิวลื่น มื่นวิญญาน์
ผิวอุ่น ละมุนมาน์ ให้หวนหา มิละวาย
ผิวอุ่น ละมุนมาน์ ให้หวนหา มิละวาย
แขนกลม สมเทียนสวย ยามนาดนวย ระรวยหลาย
เอวคอด ชวนกอดกาย สะโพกผาย ตรึงสายตา
ยามเดิน ดั่งเหินหาว จากดวงดาว ราวเทพธิดา
เสียงหวาน ปานสกุณา กล่อมโลกา ยามอรุณ
เสียงหวาน ปานสกุณา กล่อมโลกา ยามอรุณ
ขาดน้อง ต้องขาดใจ ห่างน้องให้ ใจว้าวุ่น
ยิ่งลม หนาวโหมหนุน พี่ยิ่งจุณ ทารุณใจ
หนาวนี้ พี่ห่างเจ้า หนาวคงเศร้า กว่าหนาวไหน
หนาวนี้ พี่อาลัย เพราะหนาวไร้ ขวัญใจเอย ฯ
๒๒ ตุลาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น