กลอน: ทำงาน-บริการประชาชน = การทำบุญ
สายลมโชย โรยโชยชาย ยามบ่ายคล้อย ฟ้าเศร้าสร้อย ปอยเมฆา มาคุมขัง
รังสิมา ก็มาหมด ถูกบดบัง ดูเวิ้งว้าง ร้ั้งดวงจิต คิดถึงนวล
รังสิมา ก็มาหมด ถูกบดบัง ดูเวิ้งว้าง ร้ั้งดวงจิต คิดถึงนวล
นวลละออง น้องของพี่ มีสุขไหม? ทำอะไร ยามบ่ายเบื้อง เรื่องเสสรวล?
หากฝนพรำ อย่ากรำฝน จนกายชวร อย่ากลัวอ้วน กินถ้วนค่า โภชนามี
หากฝนพรำ อย่ากรำฝน จนกายชวร อย่ากลัวอ้วน กินถ้วนค่า โภชนามี
พี่อยู่ไกล อาลัยน้อง หมองดวงจิต เฝ้าครุ่นคิด ขนิษฐา สุมารศรี
จะอยู่เย็น เป็นสุขสม / ตรมฤดี ? น้องของพี่ มีคนห่วง ดวงหทัย
ภารกิจ พินิจนำ ทำดีเถิด กรรมบังเกิด ประเสริฐผล ดลผ่องใส
ทำหน้าที่ นั้นดีแท้ จงแน่ใจ ทุ่มเทไป ให้สุดตน กมลตรำ
บริการ ประชาชน คนสุจริต น้องอย่าคิด อิดระอา พาจิตต่ำ
ช่วยเหลือคน กุศลสร้าง กางบุญกรรม ควรเห็นงาม ได้ทำดี มีผลคืน
แม้กายพี่ นี้อยู่ไกล แต่ใจชิด ทุกยามคิด พิสมัย ไม่เคยขืน
แม้ยามฝัน ฝันเห็นน้อง คู่ครองคืน อกพี่ชื่น ไร้อื่นเอี่ยม เทียมรักเราฯ
๑๕ ตุลาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น