กลอน นิทานสุภาษิต : เด็กเลี้ยงแกะ

                                               

                                          

            

                                    

กลอน นิทานสุภาษิต : เด็กเลี้ยงแกะ

      ขอบอกเล่า กล่าวนิทาน กาลครั้งหนึ่ง      มีเด็กซึ่ง อยู่อาศัย ในชนบท

หน้าที่เยาว์ เฝ้าดูแล แกะเขาคด                เดินเลาะลด ตามโขดเขา เช้าจรดเย็น

      เกิดนึกเบื่อ คิดเฝือฟุ้ง มุ่งทุจริต        วางแผนผิด ประดิษฐ์เรื่อง เฟื่องตื่นเต้น

ไม่ยั้งใจ คิดใคร่ครวญ ทวนประเด็น         กระโดดเผ่น วิ่งเป็นบ้า ร้องตะโกน

      "มีหมาป่า อาละวาด กัดกินแกะ"        ทั้งพ่อแม่ แลผู้ใหญ่ ได้ความ..โผน

ต่างร้องแรก แหกกะเชอ เออ ออโอน       คว้าไม้โจน โยนจอบวิ่ง เชื่อจริงจัง

      วิ่งหอบเหนื่อย เมื่อยมาเห็น เช่นสงบ    มิได้พบ สบหมาป่า รู้หน้า-หลัง

ว่าถูกหลอก ดอกหรือนี่ ฤดีชัง                   บอก"วันหลัง ฟังไม่เชื่อ ทุกเมื่อไป"

     ล่วงเวลา มาวันหนึ่ง พึงสลด             เด็กชอบปด บทจร ตอนบ่ายไซร้

พานทำนบ พบรูรั่ว กลัวเป็นภัย               วิ่งอ้าวไป ผู้ใหญ่หา ว่าตามจริง

      ผองผู้ใหญ่ ได้ยินเล่าเข้าใจว่า          เด็กมารยา มาหลอกเล่น เช่นเคยยิ่ง

บอก"ไม่เชื่อ เบื่อ..ไม่ฟัง" ยังเตือนติง    เด็กอึ้งนิ่ง วิ่งกลับไป หมายอุดรู

      เหยียดมือน้อย ค่อยๆยัด อัดรูมิด      แน่นสนิท ปิดน้ำไหล ด้วยใจสู้

เวลาผ่าน นานเนิ่นนาน ปานฤดู               เด็กหดหู่ เรี่ยวแรงลด หมดสติดาย

      ล่วงเข้าสู่ สนธยา เวลาดึก                ผู้ใหญ่ตรึก รู้สึกแปลก เด็กแรกหาย

จึงค้นหา จ้าละหวั่น กลัวอันตราย             เห็นเด็กฉาย หัวใจเด็ด ช่วยเสร็จทัน

      นิทานสอน ก่อนจะพูด ควรหยุดคิด    จงสุจริต อย่ามิจฉา วาจาสรร

ใครชอบปด หมดคนเชื่อ เบื่อจำนรรจ์        ไม่ต้องการ ใคร่พันธ์พบ คบหาเอย ฯ

                                                   ๕ กันยายน ๒๕๕๓