ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน
ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร
*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันเสาร์ที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2553

กลอน : สัจจะ จากอันดามัน


                                                      
กลอน : สัจจะ จากอันดามัน


       ริมชายหาด อากาศชื่น ลมรื่นชัด                 ทรายสะอาด น้ำขัดขาว เม็ดพราวใส
หาด..ราบเรียบ เปรียบสวรรค์ วิมานมัย                 ฟ้าสดใส ไร้มลทิน ราวศิลปา

       ระลอกคลื่น ครืนๆซัด ไม่ขาดสาย                ฟังสบาย ไพ..เสนาะ...เราะนักหนา
ทะเลใส คล้ายกับแก้ว คือแววตา                        แห่งมหา สมุทรา อันดามัน

       แดดยามสาย ไล้ใบหน้า ชำระจิต                 นิรมิต พิศวาส หาดสวรรค์
ผืนทรายนุ่ม อุ้มเท้าเปล่า ราวมือปัน                     สุขซาบสรรค์ ผ่านจากเท้า เข้าสู่ใจ

       โขดหินใหญ่ จากชายป่า จูบทะเล                เหมือนเราเซ พเนจร จากดอนใหญ่
พรายฟองน้ำ ยามกระเซ็น เห็นสูญใส                   คิดแล้วคล้าย ชีวิตเรา ไม่ยาวนาน

       น้ำทะเล มีเกลือเค็ม เต็มสมุทร                    ไม่เคยหยุด สุด..รสเค็ม เต็มสมาน
เหมือนคนดี มีความดี ที่เต็มมาน                         ไม่คร้ามครั่น การกุศล จวบจนวัย

       ต้นโพกริ่ง กระทิง,จิก ตีนเป็ดป่า                  ช่วยรักษา ธรรมชาติ ชายหาดใส
เหมือนคนดี คบคนดี มีน้ำใจ                              สัมพันธ์ไกร ให้ช่วยเหลือ เกื้อกูลกัน

       การประสบ พบคนพาล พารันทด                 จิตสลด รอนรสชาติ ขาดสุขสันติ์
ปฏิพัทธ์ ปราชญ์บัณฑิต สนิทนันท์                      สร้างสัมพันธ์ สานรสชาติ ไม่ฝาดพา

       หาดทรายขาว พราวละเอียด ยาวเหยียดไกล  เห็นเศษไม้ ใบแสม แลชัดหนา
ดั่งคนดี มีคุณธรรม ล้ำปัญญา                             ด้วยชายตา สามารถแยก แปลกคนพาล

       สละทรัพย์ เพื่อรักษา อวัยวะ                       สละอวัยวะ เพื่อรักษา ชีวาศานติ์
สละทรัพย์ อวัยวะ ชีวาวาร                                 รักษาธรรม์ นานคงอยู่ คู่โลกา ฯ

                                                                  ๓๐ มีนาคม ๒๕๕๓  

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น