ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน
ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร
*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันเสาร์ที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2553

กลอนธรรมะ : สัจจธรรม รำพึง


                                                                  

กลอนธรรมะ : สัจจธรรม รำพึง

      สีฟ้าใด สดใสเท่า ฟ้าหนาวหนอ ?       ใครบ้าบอ เท่าต่อสู้ กู้ "(ความ)หนุ่ม-สาว" ?
สุขวัยใด สนุกแสน แม้นเยาว์ราว ?             โศกใดเศร้า จ้าวคนรัก มาจากไป ?

      อัตตาพบ ถูกลบหลู่ สู่สุดโกรธ            ทรัพย์ทั้งหมด โอดหวงแหน แม้นกายไม่
ดูแลใด ไม่ยากสู้ ดูแลใจ                        สุดโรคภัย "ใจแส่อยาก" ยากทุกวัน

      รักกว่าใคร ในโลกฤา คือตัวเรา            ที่สุดเมา เอาชีวิต คิด"เป็นฉัน"
มองอรุณ กระตุ้นใจ ให้มุ่งมั่น                     มองตะวัน อัศดง งง-เหงาใจ.....

      กลีบบุปผา ว่าบอบบาง ไม่บางบอบ        ใจนางนอบ จึงบอบบาง ช่างอ่อนไหว
ศิลาแข็ง แม้แกร่งกล้า ประการใด               หากหัวใจ วีระชน ทน-แกร่งจริง

      น้ำเย็น...ลอย มะลิ...กลืน ชื่นชิวหา       ชื่นใจกว่า คือน้ำใจ เย็นใสยิ่ง
กามสุข ผูกใจแน่น รสแสนพริ้ง                   ฌานสุขนิ่ง ยิ่งโลกีย์ นิรามัย

      แม้...รวี รังสีจ้า ไสวสว่าง                    ยังเทียบห่าง ต่างปัญญา สว่างไสว
ไฟว่าร้อน ไม่ร้อนเร่า เท่าหัวใจ                   ร้อนยามใด เผาไหม้ราญ ผลาญดวงแด

      ในราตรี มี...ดาวราย ไม่มืดมิด              ยามชีวิต มิดมืดมน จนใจแท้
หมึกสีดำ ยังงามได้ สายศิลป์แล                  ใจดำแล้ จึ่งแลดำ อำมหิต

      ทรราช ชนหวาดกลัว ชั่วเพียงใด            ยอมพลีใจ พ่ายแพ้รัก สลักจิต
พิษแรงร้าย ในสากล ท้นทั่วทิศ                   ไม่ฤทธิ์ร้าย ทำลายชีวิต เท่าพิศวาส

      โลกทั้งหลาย หมายทองคำ งามประดับ    "เยาว์วัย"กลับ ประดับกาย ใสพิลาส
ชนทั้งผอง ต้องการเงิน เพลินอำนาจ              บัณฑิตปราชญ์ ต่างศรัทธา วิชชาเอย ฯ

                                                          ๒๒ เมษายน ๒๕๕๓

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น