ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน
ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร
*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันเสาร์ที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2553

กลอน : สัจจะ จากทุ่งหญ้า



 กลอน : สัจจะ จากทุ่งหญ้า  

      อากาศร้อน ทอนแรง ใจแห้งหด          น้ำเย็นลด ปลดเปลื้อง ความเคืองขุ่น
ไร้ซึ่งลม เคลื่อนไหว ใจร้อนรุน                 ไม่ค่อยคุ้น ฟ้าสีเทา หงอยเหงาใจ

      จนผ่านบ่าย ใกล้เย็น เหลียวเห็นสุรย์     สีแดงอุ่น คล้อยฟ้า ระรองไหล
ฝูงนกเอี้ยง เคียงคละ ระดะไป                   ส่งเสียงใส คล้ายว่า ไม่อาทร

      ร้อนเร่าได้ หลายวัน พลันพลิกผลัด       ลมเย็นพัด ฉวัดเฉวียน ฝุ่นเวียนว่อน
ใบไม้แห้ง แปลงปลิวไปล่ ขจายขจร            มลายร้อน ตอนพลบค่ำ ระนัมหนาว

      ต้นไทรเตี้ย เคลียคลุม ไร้สุ้มเสียง         แต่โพธิ์เพียง ต้นใหญ่ ส่ายระด่าว
ไผ่ใบผลัด สลัดพลิ้ว ปลิวระนาว                  ลั่นทมขาว ใบดกเขียว ขึ้นเดียวดาย

      สาละงาม ยามนี้ ยังมีดอก                   ก้านยาวงอก ออกจากโคน จนยอดสยาย
คล้ายบัวตูม เรียงกลุ่มร้อย ค่อยคลี่คลาย        สีขาวใส ปลายชมพู ลู่โลมดิน

      เมฆปั่นป่วน ม้วนทะมึน ร้องครืนโครม      สานเสียงลม หะโหมซัด สะบัดดิ้น
ฟ้าครวญคร่ำ ระส่ำระสาย ใส่ธรณิน               เม็ดฝนริน ไม่กี่หยด ก็หมดวาย

      อากาศเปลี่ยน เพียนผลัด พลิกผันผวน    ไม่เรรวน ราวจิต คิดผันผาย
อากาศเปลี่ยน เวียนกลับ สลับกลาย             ไม่เปลี่ยนง่าย เหมือนใจคน สับสนจริง

      ลมร้อนเผ่น ลมเย็นพัด ย่อมอาจรู้          หรือจะสู้ รู้ยากสม อารมณ์หญิง.....(ลางคน)
พายุแรง ตะแคงซัด ตัดทุกสิ่ง                     ยังไม่ยิ่ง อารมณ์คน ท้นทำลาย

      ลมเลิกซัด เมฆลัดแลง โลกแล้งร้อน       ลานสลอน ใบไม้นิ่ง ไม่ติงผาย
หลังสงบ จบชะงม อารมณ์ร้าย                    ซบหน้าส่าย ใจกระแสะ แก้ปัญหา ฯ

                                                                     ๒๖ มีนาคม ๒๕๕๓

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น